چکیده
زمینه. هدف مطالعه حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر بقا 5430 بیمار سکته مغزی در شمالغرب کشور با بکارگیری مدل‌های پارامتری و ناپارامتری تحلیل بقا بود.
روش کار. این مطالعه گذشته‌نگر مبتنی بر بیمارستان، به‌صورت طولی و با استفاده از داده‌های ثبتی 5430 بیمار با تشخیص قطعی سکته مغزی در سیستم ثبت استروک تبریز (TSR) انجام شد. معیار آکائیک و نمودار باقیمانده‌های کاکس-اسنل جهت بررسی نیکویی برازش مدل‌های پارامتری و منحنی کاپلان-مایر برای مدل ناپارامتری استفاده شد. تحلیل‌ها با نرم‌افزار STATA نسخه 17 انجام شد.
یافته‌ها. یافته‌ها نشان داد که سن 65 و بیشتر (Proportional Hazard [PH]= 1/75 و 0/001>P)، خروپُف کردن (1/34=PH و 0/005=P)، اعتیاد به مواد مخدر (1/87=PH و 0/007=P)، مصرف سیگار (5/94=PH و 0/001>P)، مصرف قلیان (1/81=PH و 0/005=P)، دیابت شیرین (1/46=PH و 0/001=P)، پنومونی آسپیراسیون (2/09=PH و 0/001>P)، فیبریلاسیون دهلیزی (1/59=PH و 0/002=P)، پرفشاری خون سیستولیک (3/15=PH و 0/001>P) و تری‌گلیسرید بالا (1/33=PH و 0/012=P) با افزایش خطر مرگ از سکته مغزی ارتباط معناداری داشتند. برازش مدل وایبل با پارامتر شکنندگی از سایر مدل‌ها مناسب‌تر بود.
نتیجه‌گیری. بر اساس یافته‌های این مطالعه عادت خروپُف کردن و داشتن پنومونی آسپیراسیون دو عامل خطر مهم مرتبط با بقا بیماران سکته بودند. همچنین توصیه می‌شود در صورت برقراری پیش‌فرض‌های مربوطه، از مدل‌های پارامتری تحلیل بقا استفاده گردد.
پیامدهای‌عملی. عوامل خطر تعیین‌شده در مطالعه حاضر می‌تواند در تعیین مداخلات مربوطه مورد استفاده قرار گیرد. برنامه شناسایی با غربالگری و درمان بیماران توصیه می‌گردد.