چکیده
زمينه و اهداف: نتايج مطالعات اوليه نشان مي دهد كه ميزان كاهش شنوايي در تعدادي از دانشجويان زياد است، لذا اين مطالعه جهت تعيين ميزان كاهش شنوايي در دانشجويان رشته پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تبريز انجام شد .
روش بررسي: تعداد 262 نفر دانشجوي رشته پزشكي از بين سالهاي مختلف تحصيلي به صورت تصادفي انتخاب شدند و تحت اديومتري و تمپانومتري قرار گرفتند. از موارد مشكوك معاينات باليني انجام گرفت تا علل كاهش شنوايي بررسي قرار شود. در اين مطالعه همچنين ارزشيابي آگاهي و عملكرد نمونه در مورد سطح شنوايي خود آنان مد نظر قرارگرفت.
يافته ها: شيوع كاهش شنوايي 5/9% بود كه از ميانگين كاهش شنوايي ذكر شده در منابع بالاتر است. كاهش شنوايي اغلب به دليل سروصدا و عفونت گوش در دوران كودكي اتفاق افتاده بود. علت اول احتمالا مربوط به عوارض جنگ تحميلي است و علت دوم مربوط به افرادي است كه در مناطق سرد زندگي مي كنند.
نتيجه گيري: با توجه به درصد بالاي كاهش شنوايي در دانشجويان در اين تحقيق پيشنهاد مي شود كه معاينات شنوايي سنجي در كنار معاينات بينايي سنجي انجام گيرد.