چکیده
زمینه و اهداف: میزوپروستول و دینوپروستون آنالوگ¬های پروستاگلاندین هستند که جهت نرم کردن سرویکس و تحریک انقباضات رحمی جهت نیل به زایمان واژینال مورد استفاده قرار می گیرند. این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر و عوارض میزوپروستول و دینوپروستون جهت ختم حاملگی های ترم انجام شده است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بوده و جامعه پژوهش را خانمهای باردار مراجعه کننده به بلوک زایمان بیمارستان بعثت سنندج تشکیل داده¬اند. تعداد 84 خانم با حاملگی تک قلو، سن حاملگی بیش از 37 هفته، سفالیک و نمره بیشاپ پایین وارد مطالعه شدند. واحدهای مورد مطالعه بصورت تصادفی 25 میکروگرم میزوپروستول ویا 3 میلی گرم دینوپروستون به صورت واژینال به فاصله هر 6 ساعت وحداکثر 2 دوز دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 15 SPSS استفاده شد.
یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه از نظر میزان سزارین وجود ندارد. در گروه استفاده کننده از میزوپروستول 2/45% تحت عمل سزارین قرارگرفتند که شامل: 9/57% ضربان قلب غیرطبیعی جنین؛ 3/26% دفع مکونیوم؛ 8/15% عدم پاسخ به میزوپروستول و اینداکشن بود. میزان سزارین در گروه دینوپروستون50% بود که شامل 9/42% ضربان قلب غیر طبیعی جنین؛ 8/23% دفع مکونیوم، 8/23% عدم پاسخ به دینوپروستون و اینداکشن؛ و 5/9% توقف سیر لیبر بوده است. عوارض جنینی در هر دو گروه یکسان بوده است.
نتیجه¬گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان سزارین در هر دو گروه نسبت به سایر مطالعات مشابه بالاتر بوده است. همچنین میزان الگوی ضربان قلب غیرطبیعی جنین و دیسترس جنینی در گروه میزوپروستول بیشتر از گروه دینوپروستون بوده است لذا بررسی های بعدی با تعداد نمونه بیشتر ضروری بنظر می رسد تا اطلاعات بیشتری در مورد کفایت و بی خطری آنها فراهم گردد.