سعید دباغ نیکوخصلت
1، فرهاد غلامی
2*، یعقوب سالک زمانی
3، افشار جعفری
1، اسمعیل فرجی
41 گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2 گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران
3 گروه طب فیزیکی و توانبخشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
4 گروه غدد و متابولیسم، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
چکیده
زمینه: دیابت یکی از علل اصلی بروز نوروپاتی است که تاکنون درمان قطعی برای آن معرفی نشده است؛ با این حال کنترل متابولیک برای جلوگیری از پیشرفت این عارضه مهم و ضروری است. در تحقیق حاضر، تأثير تمرين هوازي بر کنترل متابولیک در مردان دیابتی نوع-2 مبتلا به نوروپاتی محیطی بررسی شد.
روش کار: بدین منظور 24 مرد دیابتی نوع 2 به دو گروه تمرین هوازی تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل 20 تا 45 دقیقه پیاده¬روی و دویدن با شدت 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره با تکرار 3 جلسه در هفته و به مدت سه ماه بود. در ابتدای دوره تحقیق و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، اندازه¬گیری ترکیب بدن انجام شده و خونگیری به صورت ناشتا و دو ساعت بعد از یک وعده غذایی مختصر به عمل آمد. داده¬ها با استفاده از آزمون‌های آماری شپیرو-ویلک، تی وابسته و تی مستقل آنالیز شدند.
یافته ها: آنالیز داده¬ها نشان داد تغییر معنی¬داری در درصد چربی، وزن و شاخص توده بدن در طی دوره تحقیق مشاهده نشد . علاوه¬براین، سطوح قند خون ناشتا، قند خون دو ساعته و هموگلوبین گلیکوزیله به طور معنی¬داری کاهش یافته و تغییرات معنی¬داری در نیمرخ چربی در گروه تمرین مشاهده شد . تفاوت بین گروهی تنها برای شاخص هموگلوبین گلیکوزیله و لیپوپروتئین پرچگال مشاهده شد .
نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر می¬توان بیان کرد که تمرین هوازی منظم ممکن است یک روش مداخله¬ای غیردارویی ایمن برای کنترل مطلوب متابولیک در افراد دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی باشد.