چکیده
مقدمه : در این مطالعه به بررسی ارتباط بین سطح کمی دی دایمر با بروز عارضه ی پنومومدیاستن و پنوموتوراکس در بیماران مبتلا به covid19 پرداخته شده است. مواد و روش ها : این مطالعه مقطعی-تحلیلی، بر روی بيماران مبتلا به کووید 19 که در بیمارستان های امام خمینی و طالقانی شهر ارومیه بستری شدند و جواب پی سی آر مثبت داشتند انجام شد. بیماران در دو گروه بیمارانی که دچار عارضه ی پنومومدیاستن و پنوموتوارکس شده اند و بیمارانی که دچار این عوارض نشده اند طبقه بندی شدند. یافته ها : در مطالعه حاضر 66 بیمار74/0 درصد از 8958 بیمار مبتلا به کووید 19 که با پی سی آر مثبت بستری شده بودند دچار عوارض مربوط به لیک هوا شدند. تفاوت معناداری بین دو گروه از نظر نیاز به انتوباسیون، نیاز به ای سی یو و مرگ و میر دیده میشد که در بیماران دچار عارضه این موارد بیشتر بود. (05/0Pvalue<) میانگین دی دایمر در بیمارانی که دچار عارضه شده بودند به طور معناداری بیشتر از بیمارانی بود که عارضه ی پنوموتوراکس و یا پنومومدیاستن نداشتند. (05/0Pvalue<) همچنین بین سطح دی دایمر و بروز عارضه هم بستگی دیده میشد (Spearman’s rho 385/0) نتیجه گیری: از مطالعه حاضر نتیجه میگردد که سطح متوسط دی دایمر در بیماران مبتلا به کووید 19 که دچار عارضه ی لیک هوا( پنومومدیاستن، پنوموتوراکس و آمفیزم زیر جلدی) شدند بیشتر از بیمارانی است که دچار این عوارض نشدند. همچنین با افزایش سطح دی دایمر احتمال بروز این عوارض افزایش می یابد.
کلید واژه ها: دی دایمر, پنومومدیاستن, پنوموتوراکس, کووید 19