چکیده
زمینه. با توجه به اینکه در تصاویر MRI از تشعشعات یونیزه کننده و مواد رادیواکتیو استفاده نمی‌شود و با توجه به اینکه قدرت تفکیک فضایی خوبی دارد، این تکنیک گسترش زیادی در تشخیص بیماری‌ها داشته است. ولی برای تشخیص دقیق‌تر بعضی از بیماری‌ها ما نیاز به تزریق ماده کنتراست داریم. مواد کنتراست از یون‌های فلزی عناصر پارامغناطیس مثل گادولونیم (Gd) و یا نانوذرات سوپرپارامغناطیس اکسید آهن (SPIONs) می‌باشند. در مطالعات قبلی اثر پارامترهای تصویربرداری، فلو، جهت فلو، شدت میدان مغناطیسی، نوع ماده کنتراست و سکانس‌های تصویربرداری بر روی شدت سیگنال مورد بررسی قرار گرفت. هدف این مطالعه، بررسی اثر تغییرات زمان گرفتن اکو یا سیگنال (TE) بر شدت سیگنال نانوذرات اکسید آهن اصلاح شده با PVP بر روی تصاویر T2 اسپین اکو (Spin echo T2- weighted) به‌عنوان ماده کنتراست منفی (T2- contrast) می‌باشد.
روش کار. از سوسپانسیون نانوذرات سوپرپارامغناطیس اکسید آهن اصلاح سطح شده با پلی وینیل پیرولیدون در غلظت‌های مختلف
Fe ( 0-600 µmol/L) در داخل لوله‌های آزمایش، توسط یک اسکنر MRI با شدت 1/5 تسلا تصویربرداری شدند (اسپین اکو).
یافته‌ها. تغییرات شدت سیگنال برحسب غلظت نانوذرات در TEهای مختلف نشان می‌دهد که با افزایش غلظت نانوذرات، شدت سیگنال کاهش می‌یابد.
نتیجه‌گیری. نانوذرات تولید شده (نانوذرات سوپرپارامغناطیس اکسید آهن اصلاح سطح شده با پلی وینیل پیرولیدون) به‌علت رفتاری که در غلظت‌های مختلف و TE مختلف از خود بروز داد، قابلیت استفاده در کارهای کلینیکی به‌عنوان یک ماده کنتراست منفی را دارد.
پیامدهای‌عملی. نانوذرات به‌عنوان یک ماده کنتراست در تصویربرداری MRI مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که ماده کنتراست تهیه شده می‌تواند به‌عنوان ماده کنتراست منفی در کارهای کلینیکی مورد استفاده قرار گیرد.