چکیده
زمینه. اگر تلاش برای حاملگی با شکست مواجه شود ممکن است به یک واقعه تنش‌زا تبدیل شود؛ بنابراین حل مسئله می‌تواند در بسیاری از مواقع موجب رضایت و انسجام بیشتر زوجین گردیده و از آسیب‌های روحی، روانی و اجتماعی خانواده‌ها جلوگیری نماید. پژوهش حاضر با هدف تعیین تفاوت معنی داری در میزان بیان miRNAی miR-146a در خون مادران و تعیین اینکه آیا miRNAی مذکور می‌تواند به عنوان بیومارکرهای تشخیصی استفاده شوند یا نه، بین دو گروه، کنترل، مشاهده و انجام گردید.
روش کار. مطالعه حاضر از نوع بنیادی بوده، و به لحاظ تجزیه و تحلیل داده ها، از نوع توصیفی پیمایشی می‌باشد. نمونه های آماری تحقیق را زنان بارداری که در یک سال اخیر به جهاد دانشگاهی تبریز مراجعه کرده‌اند، تشکیل داده اند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم‌افزارهای Excel، Spss نسخه 21 و Roc استفاده شد. داده‌ها قبل از ورود به نرم‌افزار Spss نسخه 21 و Roc، در نرم افزار Excel با ژن مرجع و از طریق محاسبه CT∆∆ آماده‌سازی شدند. برای تعیین تفاوت معنی‌داری از آزمون t test و برای تعیین قدرت تشخیص RNAها به عنوان بیومارکر از آزمون های موجود در نرم افزار Roc استفاده شد.
یافته‌ها. نتایج نشان دادند که تفاوت معنی‌داری بین گروههای کنترل و مشاهده وجود دارد. در انتها با توجه به بررسی‌های انجام شده و نتایج به دست آمده از نرم‌افزار Roc مشخص گردید که miRNA می‌توانند به عنوان بیومارکری تشخیصی (با قدرت متوسط به بالا) در تشخیص زودهنگام سقط مکرر در مادران مبتلا مورد استفاده قرار گیرند.
نتیجه‌گیری. نتایج حاصل از تحقیق حاکی از آن است که از طریق کیت‌های تشخیصی miRNAهای مورد مطالعه می‌توان در تشخیص زودهنگام و جلوگیری از سقط مادران گام های موثری برداشت، و بار سنگینی را که خانواده ها به لحاظ روانی، اقتصادی و اجتماعی متحمل می شوند از دوش آنها برداشت؛ بنابراین پیشنهاد می‌شود کیت های تشخیصی برای این بیومارکرها ساخته شود و در مراکز ناباروری استفاده گردد.
پیامدهای عملی. از جمله پیامدهای عملی این تحقیق می‌توان به تشخیص و پیشگیری از سقط مادران اشاره کرد که می‌تواند باری از دوش خانواده ها و جامعه بردارد.