چکیده
زمينه. پارگی تروماتیک پرده گوش از موارد شایع ایجاد شده به دنبال حوادث تروماتیک است و نیاز به مراقبت های درمانی و گاه جراحی جهت درمان داشته و این موجب تحمیل هزینه های مالی به فرد و جامعه می شود. به همین جهت هدف از مطالعه حاضر، بررسی مدت لازم برای درمان پارگی تروماتیک پرده گوش و عوامل موثر بر آن است.
روش کار. در این مطالعه مقطعی تحلیلی، ۱۰۰ بیمار بر اساس معیارهای ورود و خروج مطالعه جمع آوری شدند. بر اساس معاینه اتوسکوپیک پرده تیمپان، پارگی کوچک (Pin Point) به درگیری کمتر از ۴/۱ (ربع) پرده تیمپان، پارگی متوسط (Medium) به درگیری ۴/۱ (ربع) تا نصف پرده تیمپان و پارگی های بزرگ (Large) به درگیری بیش از نصف پرده تیمپان اطلاق شد و برای تعیین میزان کاهش شنوایی در این بیماران بر حسب واحد دسی بل، ادیوگرام، تمپانوگرام، ECV، SDS و SRT از تمامی بیماران انجام شد.
یافته ها. میانگین سن بیماران مطالعه شده ۷۰/۱۱ ± ۴۴/۳۵ سال با میانه ۳۳ سال بود. کمترین سن بیماران مطالعه ۱۰ سال و بیشترین آن ۶۳ سال بود. ۷۲ درصد بیماران مذکر و ۲۸ درصد مونث بودند. در خصوص محل پارگی پرده گوش در بیماران مطالعه مشاهده شد که ۶۰ مورد (۶۰ درصد) پارگی در محل خلفی تحتانی، ۳۸ مورد (۳۸ درصد) در محل خلفی فوقانی و ۲ مورد (۲ درصد) در محل میانی پرده گوش بود. ۱۱ درصد بیماران بهبودی در ماه اول، ۴۴ درصد در ماه دوم و ۲۱ درصد در ماه سوم داشتند و در مقابل ۲۴ درصد بهبودی نداشتند.
نتیجه گیری. شایع ترین سن پارگی پرده گوش، ۳۰ سالگی بوده و در جنس مذکر بیشتر است. همچنین در بیماران، پارگی سمت چپ و به صورت مدور شایع تر است. میزان عدم بهبودی در مطالعه حاضر ۲۴ درصد بود. در مطالعه حاضر، بین خونریزی وسیع پرده و فضای پشت پرده گوش و زمان ترمیم رابطه آماری معنی داری وجود داشت.
پيامدهاى عملى. در پارگی تروماتیک پرده گوش در صورت مراقبت خوب و جلوگیری از عفونت امکان ترمیم خودبخود زیاد میباشد.