چکیده
زمینه. تمرین هوازی تا حدودی اختلال عملکرد اندوتلیال را در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر اصلاح می کند اما کارآمدترین شکل تمرین هنوز هم مشخص نیست. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی تداومی بر عامل رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) به عنوان یک عامل آنژیوژنیک و اندوستاتین (ES) به عنوان عامل آنژیواستاتیکی سرم در موش های نر مبتلا به بیماری عروق کرونر است.
روش کار. پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. آزمودنی های تحقیق 30 سر موش نر ویستار سالم دو ماهه بودند که به سه گروه تمرین، گروه کنترل بیمار و کنترل سالم تقسیم شدند. پس از بیمار کردن 20 سر از موش ها به وسیله دارو ایزوپروترنول، 10 سر موش گروه تمرین تجربی به مدت 8 هفته با شدت 50% در جلسه اول تا شدت 78% در جلسه آخر روی تردمیل تمرین هوازی تداومی انجام دادند و گروه کنترل بیمار (10=n) و گروه کنترل سالم (10=n) هیچ تمرینی انجام ندادند. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، جهت اندازه گیری شاخص های VEGF و ES سرم، از آزمودنی ها خون گیری شد و از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی شفه برای مقایسه میانگین متغیرها بین گروه ها استفاده شد.
یافته ها. نتایج نشان داد تمرین هوازی تداومی توانسته VEGF خون موش های مبتلا به بیماری عروق کرونری را نسبت به گروه های کنترل افزایش دهد (01/0≥P)، در حالی که در میزان اندوستاتین گروه تمرین با گروه های کنترل تفاوتی مشاهده نشد (05/0˃P).
نتیجه گیری. به نظر می رسد تمرین هوازی تداومی می تواند در توان بخشی بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر استفاده شود و در فرآیند آنژیوژنز موثر واقع شود.