تأثیر ماساژ دهانی بر شاخصهای فیزیولوژیک و رفتاری، دفعات و طول مدت تغذیه دهانی مستقل نوزادان نارس: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

چکیده

زمینه و اهداف: پیشرفت در مراقبت¬های ویژه نوزادان به طور چشمگیری موجب بهبود بقا در نوزادان نارس شده است. نوزادان با سن تولد کمتر از 34 هفته به دلیل عدم تکامل و فقدان هماهنگی بین مکیدن، بلعیدن و تنفس دچار مشکلات تغذیه¬ای می‌شوند. برای افزایش کارآیی تغذیه دهانی نوزادان نارس به مداخلات زودهنگام موثری نیاز است. این مطالعه با هدف تأثیر ماساژ دهانی بر شاخصهای فیزیولوژیک و رفتاری، دفعات و طول مدت تغذیه دهانی مستقل در نوزادان نارس انجام گرفت. مواد و روش¬ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. 48 نوزاد نارس (با سن تولد32-28 هفته) بستری در بخش NICU بیمارستان الزهرای تبریز با تخصیص تصادفی به دو گروه ماساژ دهانی و شاهد تقسیم شدند. نوزادان گروه مداخله ماساژ داخل و اطراف دهان را دوبار در روز هر بار برای 10 دقیقه قبل از گاواژ، (حداقل برای 10 روز متوالی) دریافت کردند. پیامدها در دو گروه ارزیابی و ثبت شدند. یافته¬ها: میانگین مدت و تعداد دفعات تغذیه دهانی مستقل در طی 5 روز مورد بررسی بین گروه ماساژ دهانی و گروه شاهد از لحاظ آماری معنی دار بوده است (002/0>p) (0001/0p<). سطح اشباع اکسیژن خونی، تعداد ضربان قلب و حالت رفتاری در زمان تغذیه دهانی بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت آماری معنی¬داری نداشته است. نتیجه¬گیری: ماساژ دهانی می¬تواند هم مدت و هم تعداد دفعات تغذیه دهانی مستقل را افزایش دهد. اما بر شاخصهای فیزیولوژیکی و رفتاری در زمان تغذیه دهانی مستقل تأثیری ندارد.

کلید واژه ها: نوزاد نارس, دهانی, ماساژ, رفتار تغذیه ای, کارآزمایی کنترل شده تصادفی