مقایسه میزان و شدت پارگی مخاط بینی در دو روش داخلی و خارجی استئوتومی طرفی بینی با استفاده از اندوسکوپ

چکیده

زمينه و اهداف: مناسب بودن استئوتومی طرفي داخلي يا خارجي در رينوپلاستي، هنوز مورد اختلاف نظر است.. هدف از اين مطالعه مقايسه اين دو تكنيك از نظر پارگي مخاط بيني مي¬باشد. مواد و روش¬ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي، 30 نفر كانديد جراحي انتخابي بيني در مركز آموزشي امام رضا تبريز طي مدت 12 ماه بررسي شدند. در هر بيمار استئوتومی خارجي در يك سمت بيني و استئوتومی داخلي در سمت ديگر بوسيله متخصصي كه در هر دو روش تبحر داشت، بعمل آمد. بصورت ناآگاهانه از گروه¬بندي بيمار، محققي ديگر با استفاده از اندوسكوپي بيني پارگي¬هاي مخاطي بيني را يافته و اندازه آنها را در واحد ميلي¬متر گزارش نمود. يافته¬ها: در مجموع 30 بيمار، 10 مذكر و 20 مونث با سن متوسط 36/7±47/26 (30-20) سال وارد اين مطالعه شدند. پارگي مخاط بيني در روش استئوتومی داخلي در تمام موارد گزارش شد، در حالي كه در گروه استئوتومی خارجي اين ميزان 90% بود (24/0=p، 11/1=نسبت بخت، 25/1-99/0=دامنه اطمينان 95%). ميانه طول پارگي مخاطي در موارد با استئوتومی داخلي 9 ميلي متر و در موارد با استئوتومی خارجي 4 ميلي متر بود. اين تفاوت از نظر آماري معني¬دار بود (001/0>p) .آنالیز داده ها بر اساس سن و جنس بيماران، ارتباط معني¬داري را با فراواني يا شدت پارگي مخاط بيني نشان نداد. نتیجه¬گیری: اين مطالعه نشان داد كه استئوتومی داخلي در بيماران تحت جراحي الكتيو بيني در مقايسه با تكنيك خارجي بطور معني¬داري همراه با آسيب مخاط بيني شديدتر است.

کلید واژه ها: رینوپلاستی, استئوتومی, اندوسکوپی