پاسخ مقادیر سرمی رزیستین به یک دوره تمرین هوازی و رابطه آن با شاخص های متابولیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2

چکیده

زمینه و اهداف: رزیستین هورمون جدید مترشحه از آدیپوسیت‌ها است که می تواند در ارتباط با چاقی و مقاومت به انسولین باشد. اثر تمرینات ورزشی بر سطوح و رابطه‌ ی رزیستین با شاخص های متابولیکی نامشخص است. لذا هدف پژوهش حاضر، بررسی پاسخ سطوح سرمی رزیستین به یک دوره تمرین هوازی و رابطه آن با شاخص های متابولیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 بود. مواد و روش‌ها: پژوهش نیمه تجربی حاضر در سال 1391 در دانشگاه ارومیه انجام شد.40 زن مبتلا به دیابت نوع2(سن 28/5±70/59 ، نمایه توده بدنی 87/3±80/31) به صورت در دسترس و به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (20نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرین هوازی را 12 هفته، سه جلسه در هفته به مدت 50-20 دقیقه با شدت70-50 % حداکثر ضربان قلب انجام دادند. گروه کنترل طی این 12 هفته بدون تمرین بودند. جهت بررسی متغیرهای بیوشیمیایی در دو مرحله پیش و پس آزمون، خونگیری انجام شد. تحلیل آماری نتایج با نرم افزار SPSS نسخه21 انجام گرفت. یافته‌‌‌‌‌‌ها: تمرین هوازی موجب کاهش وزن، درصد چربی بدن، نمایه توده بدنی، پروفایل لیپیدی، گلوکز ناشتا و HbA1c شد در حالیکه رزیستین افزایش یافت (05/0P ≤)، سطوح انسولین و مقاومت به انسولین تغییر نکرد (05/0P≥)، همچنین رزیستین تنها با کلسترول در پس آزمون رابطه معکوس معناداری داشت (05/0P≤). نتیجه گیری: با توجه به افزایش سطوح رزیستین و عدم تغییر معنادار مقاومت انسولینی، بعید است رزیستین رابط بین چاقی و مقاومت انسولینی در بیماران دیابت نوع2 باشد.

کلید واژه ها: رزیستین, تمرین هوازی, زنان, دیابت ملیتوس نوع 2