سحر بدیعی
1*، محمد حیدرزاده
2، عبدالله جنت دوست
2، فرزاد ایلخچوی
11 مرکز تحقیقات بیمارستان کودکان، گروه کودکان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ايران
2 گروه کودکان، بیمارستان الزهراء تبریز، تبریز، ايران
چکیده
زمينه و اهداف: سندرم زجر تنفسي نوزادان علل مهم مرگ و مير نوزادان نارس بشمار مي رود. اخيرا روش اندازه گيري اجسام تيغه اي در این بیماران مطرح شده است.در اين مقاله ارزش این روش را با استفاده از امكانات بومي خود ارزيابي می¬کنیم. مواد و روش¬ها: تعداد 82 نوزاد نارس در اين مطالعه وارد شدند اطلاعات بالینی و تصویری مربوط به آنان ثبت گرديد و بيماران دارای معيارهاي باليني سندرم زجر تنفسي مشخص شدند. محتويات معده تمام نوزادان از نظر اجسام تيغه اي با شمارش¬گر سلولی sysmex ,Xs 800 شمارش شد. روش آماري: براي مقايسه ارتباط وزن و تعداد اجسام تيغه اي از روش Correlationو ميزان حساسيت و اختصاصي از روش ROC Curveاستفاده شد. مقايسه ميانگين ها از طريق Mann whitney U test در نرم افزار SPSS16 و مقادير P كمتر از 05/0 با ارزش فرض گرديد. يافته¬ها: وزن ميانگين تولد نوزادان 515 ± 1745گرم بود. 33 نوزاد معيارهاي سندرم زجر تنفسي را داشتند و 49 نوزاد نداشتند. در بیماران با سندرم زجر تنفسی تعداد اجسام تیغه ای عبارت بود از 135 ± 160 هزار در میکرولیتر و در بیماران بدون سندرم دیسترس تنفسی 143±151 بود که این تفاوت از نظر آماری قابل توجه نبود (09/0P=). حساسيت و اختصاصي بودن در سطح 80000 از جسم تيغه اي عبارت بود از 69% و 45% كه بين دو گروه با و بدون سندرم زجر تنفسي تفاوت نداشت. نتیجه¬گیری: با استناد به علايم باليني و تصويربرداري و شرايط تكنيكي منطقه ما، روش فوق روش قابل استنادي براي پيش¬گويي سندرم زجر تنفسي نيست.
کلید واژه ها: جسم تیغه ای, سندرم زجر تنفسی, نوزادان