چکیده
زمينه و اهداف: صرع یک اختلال بسیار شایع است که علت عمده مرگ و میر در بیماران سرتاسر جهان است. گیاه سنجد دارای فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است. اثرات این گیاه بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است. این مطالعه، اثرات عصاره برگ سنجد را بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری نر مورد بررسی قرار می دهد. مواد و روش ها: 30 سر موش سوری نر بالغ (g 5±30) بطور تصادفی به 5 گروه شامل کنترل، نرمال سالین، فنوباربیتال و گروه های دریافت کننده عصاره در دوزهای 200 و 400 mg/Kg دسته بندی شدند. به گروه ها فنوباربیتال با دوز 3 mg/kg، عصاره سنجد 200 و 400 mg/kg، 2 ساعت قبل از تزریق PTZ و 1 ml/kg نرمال سالین به مدت یک هفته به صورت داخل صفاقی تزریق شد (n =6 در هر گروه). القاء تشنج بوسیله ی تزریق محلول 1% PTZ به ورید دمی موش ها انجام شد. یافته ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه با سطح معنی¬داری 05/0 P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته¬ها: نتایج نشان دادند که تزریق عصاره در دوزهای 200 و 400 mg/Kg آستانه تشنج القاء شده توسط PTZ را در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش داد (001/0P<). نتیجه¬گیری: یافته های ما نشان می¬دهد که مصرف عصاره هیدرواتانولی برگ گیاه سنجد دارای اثر افزایشی آستانه بروز تشنج می باشد که این اثر ممکن است بواسطه ایجاد تداخل با سیستم های مهاری و تحریکی، مکانیسم های آنتی اکسیدانی و مهار کانالهای یونی صورت بپذیرد.
کلید واژه ها: صرع, سنجد, فنوباربیتال, پنتیلن تترازول, موش سوری