چکیده
زمينه و اهداف: سنگ شکني برون اندامی و يورتروسکوپی اساس درمان سنکهای حالبي را تشکيل مي دهند. از آنجايي که هر دو روش دارای مزايای زياد مي باشند و نيز چون اثرات درماني هر يک از روشها در قسمتهای مختلف حالب فرق مي کند، انتخاب بهترين روش که به سود بيمار باشد نيازمند دانستن اطلاعاتي از اثرات درماني روشهای ذکر شده در قسمتهای مختلف حالب مي باشد. هدف کلي اين پژوهش، تعيين ميزان عاري از سنگ شدن در سنگهای حالبي بعد از سنگ شکني بوسيله دستگاه سنگ شكن برون اندامي بوده و اهداف ويژه اين پژوهش تعيين ميزان عاري از سنگ شدن در حالب فوقاني سياني و تحتاني مي باشد.
روش بررسي: اين پژوهش مطالعه اي از نوع توصيفي - مقطعي می باشد وجامعة پژوهش عبارت از مراجعين به بخش سنگ شکن مرکز آموزشي درماني بيمارستان امام خميني (ره) تبريز مي باشند که از اول شهريور ماه 1378 الي آخر فروردين ماه 1380 به مدت 20 ماه با تشخيص سنگ حالبي جهت درمان مراجعه نموده اند.
يافته ها: در اين روش ميزان عاری از سنگ شدن كه پس از سنگ شکني برون اندامي بوجود مي آيد برای سنگهای حالب فوقاني, مياني و تحتاني به ترتيب 7/72،
8/77 و 3/83 درصد به دست آمد که درصدهاي ذکر شده بالا بودن اثرات درماني اين روش را نشان مي دهد.
نتيجه گيری: ميزانهای بدست آمده در مورد سنگهاي حالب مياني و تحتاني با ساير گزارشات هماهنگي داشته اما درصد مربوط به سنگهاي حالب فوقاني کمتر از ميزان مورد نظر ذکر شده در ساير مطالعات بوده است.