نقش سيستم‌هاي مغزي رفتاري در پيش بيني اختلال نقص توجه- بيش فعالي بزرگسالي

چکیده

زمينه و اهداف: اختلال نقص توجه- بيش فعالي بزرگسالي به اندازه ي ساير اختلالات رواني مورد مطالعه قرار نگرفته است و بنابراين اطلاعات کمي درباره‌ي عوامل مرتبط و پيش بيني کننده‌ي آن وجود دارد. بر اين اساس در پژوهش حاضر هدف بررسي نقش سيستم‌هاي مغزي رفتاري در پيش بيني اختلال ADHD است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع طرح هاي توصيفي- همبستگي (پيش بيني) مي‌باشد. نمونه‌ي مورد مطالعه شامل 194 نفر از دانشجويان دانشگاه آزاد قروه است که بر اساس نمونه گيري تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه‌ي تشخيصي کوتاه اختلال بيش فعالي- کمبود توجه کانرز بزرگسالان و پرسشنامه‌ي BAS/BIS کارور و وايت مي‌باشد. يافته‌ها: يافته هاي پژوهش بيانگر آن بود که بين BAS و مقياس بيش فعالي و همچنين مقياس تکانش- گري رابطه معني دار و مثبت بود؛ بين BIS و هيچ يک از مقياس‌هاي ADHD رابطه‌ي معني دار وجود نداشت؛ ارتباط بين BAS و مقياس‌هاي نقص توجه و مشکل در خودپنداره معني دار نبود؛ ارتباط بين خرده مقياس جستجوي لذت با مقياس‌هاي نقص توجه، بيش فعالي، تکانش گري و مشکل در خودپنداره معني دار و مثبت بود و در نهايت خرده مقياس سائق با مقياس‌هاي نقص توجه و مشکل در خودپنداره رابطه‌ي معني دار منفي داشت. نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش نشان دهنده ي نقش پيش بيني کننده‌ي سيستم BAS در زمينه‌ي بيش- فعالي و تکانش گري افراد مبتلا به ADHD و نقش پيش بيني کننده‌ي خرده مقياس جستجوي لذت در زمينه‌ي اختلال ADHD بزرگسالي است. از طرفي خرده مقياس سائق نيز پيش بيني کننده‌ي مقياس‌هاي نقص توجه و مشکل در خودپنداره است.