چکیده
زمينه و اهداف: شکستگی های دیستال هومروس یکی از پیچیده ترین شکستگی ها برای درمان هستند. پلاک های موازی و عمود بر هم برای بازسازی و فیکساسیون داخلی استفاده می شوند ولی تناقض¬هایی در مورد به کارگیری آنها همچنان وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمانی و عملکردی بیماران درمان شده با هریک از دو روش جاگذاری پلاک می باشد.
مواد و روش¬ها: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی، 60 بیمار دچار شکستگی های دیستال هومروس که از نظر سن و جنس و تیپ شکستگی همسان بودند مورد بررسی قرار گرفتند. این بیماران که برای 6 ماه مورد پیگیری قرار گرفته بودند از نظر عوارض و عملکردی و بهبود دامنه حرکات با یکدیگر مقایسه شدند.
يافته¬ها: در این مطالعه 60 بیمار با میانگین سنی 9/14±9/47 سال بررسی شدند. از نظر جوش خوردگی تفاوت بین دو روش وجود نداشت. آسیب عصبی اولنار در روش عمود بر هم در 2 مورد (7/6%) و در پلاک موازی در 1 مورد (3/3%) وجود داشت. عفونت جراحی و هم راستایی در پلاک عمود بر هم در 2 مورد (7/6%) وجود داشت. بهبود دامنه حرکتی در بعد از 6 ماه در دو روش تفاوت آماری داشت بیماران با درمان شده با روش موازی در وضعیت بهتری قرار داشته اند.
نتیجه¬گیری: براساس یافته¬های مطالعه ما هر دو روش جاگذاری پلاک (عمود بر هم و موازی) دارای نتایج درمانی یکسانی است و در تثبیت شکستگی ها هر دو روش کارایی مشابهی دارند ولی در بهبود وضعیت عملکردی بیماران از نظر دامنه حرکات آرنج، روش جا¬گذاری موازی بهتر می باشد.