چکیده
زمینه و اهداف: دیابت مليتوس شایع ترین بیماری متابوليك دوران کودکی می باشد که در دهه های اخیر، شیوع آن در تمام دنیا در حال افزایش است. از مهمترین عوارض مزمن و ماندگار هر دو نوع دیابت (تیپ يك و دو)، نفروپاتي دیابتی می باشد. بروز این حوادث با افزایش جدي موربيديتي و مورتالیتی، سرانجام نهايي بدی را براي بیمار رقم خواهد زد. مطالعه حاضر به ارزیابی اپيدميولوژيك و شناخت عوامل خطرساز نفروپاتي دیابتی در كودكان و نوجوان مبتلا به دیابت در منطقه شمالغرب ایران می پردازد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی تحلیلی، 80 کودک (3/41% مذکر و 7/58% مؤنث با میانگین سنی50/4±69/16 سال در زمان ارزیابی) مبتلا به دیابت تحت پيگيري در درمانگاه فوق تخصصی اندوكرينولوژي بیمارستان كودكان تبریز طی 10 سال اخیر، مورد ارزیابی قرار گرفتند. کودکان بر اساس وجود میکروآلبومینوری یا آلبومینوری آشکار، به دو دسته با و بدون آلبومینوری تقسیم شده و متغیر های مختلف جهت تعیین عوامل خطر بین دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سنی در زمان تشخیص دیابت 69/3±75/7 و میانگین مدت دیابت در زمان مطالعه 07/4±98/8 سال بود. کنترل گلیسمیک مطلوب در 8/23%، میکروآلبومینوری در 45% و آلبومینوری آشکار در 3/1% وجود داشت. 3/6% دچار رتینوپاتی و 8/8% دچار پر فشاری خون بودند. بیماری مزمن کلیوی در 90% موارد stage I و در 10% بقیه stage II بود. تفاوت بارزی بین موارد با و بدون آلبومینوری از نظر سن در زمان بررسی (003/0=p)، مدت دیابت (02/0=p) و کلسترول (04/0=p) وجود داشت. با استفاده از آزمون رگرسیون خطی، مشاهده شد که سن بطور بارزی توانایی پیش بینی بروز آلبومینوری را دارد (03/0=p).
نتيجه‌گيري: با توجه به شیوع نسبی قابل توجه عدم کنترل گلیسمیک در کودکان و نوجوانان و نیز فراوانی بالای آلبومینوری در این افراد، بررسی عملکرد کلیه در کودکان دیابتی بخصوص بیماران با سنین بالاتر، مدت طولانی¬تر دیابت و کنترل گلیسمیک نامطلوب، توصیه می¬شود.