چکیده
زمینه و اهداف: هدف این مقاله بدست آوردن مقدار دوز بهینه تزریقی از روی دوز روتین (15 سی سی) است که در ناحیه هیپوفیز مغز منجر به حداکثر دانسیته سیگنال در تصویر برداری T1-weighted با استفاده از سکانس های اسپین اکو و بازیافت معکوس در MRI گردد.
مواد و روش ها: در این مطالعه بعد از تزریق دز روتین به بیمار تصاویر اسپین اکو و بازیافت معکوس در فاصله زمانی مشخص گرفته شده است. سیگنالهای بدست آمده از ناحیه هیپوفیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شده است. مطالعات با استفاده از اسکنر کلینیکیT) 3/0) انجام گرفته است.
یافته ها: این تحقیق نشان داده است در افرادی که مساحت بدن (BSA) کوچک (در وزن کم و قد کوچک) باشد، ماده کنتراست تزریقی بیش از دوز بهینه بوده است. در BSA بالا (در وزن و قد متوسط به بالا) ماده کنتراست تزریقی کمتر از دوز بهینه بوده است.
نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده است در BSA پایین، ماده کنتراست تزریقی بیش از دوز بهینه بوده و این بدین معنی است که ماده کنتراست تزریقی با غلظت بیشتری در منطقه مورد نظر ظاهر می شود. در غلظتهای بالا تاثیرات T2 هم بر روی تصویر ظاهر می شود که این اثر سبب کاهش سیگنال می شود. در BSA بالا ماده کنتراست تزریقی کمتر از دوز بهینه بوده و این بدین معنی است که ماده کنتراست تزریقی با غلظت کمتری در منطقه مورد نظر ظاهر می شود که منجر به کاهش سیگنال می گردد. مطالعات قبلی نشان می دهد علی رغم استفاده از سکانس های مختلف معمولا mmol/Kg 10/0 ماده کنتراست به بیماران تزریق شده است. این مطالعه نشان می دهد ماده کنتراست تزریقی که منجر به حداکثر سیگنال گردد نه تنها بستگی به سکانس تصویر برداری دارد بلکه با توجه به قد و وزن بیمار نیز متفاوت می باشد.