چکیده
زمينه و اهداف: شكستگي هاي اينترتروكانتريك شايعترين شكستگي هاي نيازمند جراحي مي¬باشند و بالاترين ميزان مرگ به دنبال درمان جراحي را دارند. ابزارهاي مختلفي براي فيكساسيون شكستگي اينترتروكانتريك وجود دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي ارزش اخباري مثبت شاخص TAD (فاصله TiP پيچ تا آپكس سر فمور هم در نماي AP و هم لترال) در تعيين پيش آگهي بيماران درمان شده با DHS اجرا شده است.
مواد و روش¬ها: در يك مطالعه توصيفي- تحليلي آينده نگر، 100 بيمار با شكستگي اينترتروكانتريك درمان شده با DHS در بخش ارتوپدي مركز آموزشي درماني شهداء مورد مطالعه قرار گرفتند.این بیماران از نظر ارتباط TAD با شکست فیکساسیون مورد ارزیابی قرار گرفتند.
يافته¬ها: از مجموع 100 بيمار مورد بررسي 53% مرد و47% زن بودند. حداقل سن بيماران در اين مطالعه 29 سال و حداكثر آن 100 سال بود. ميانگين سن بيماران نيز17/11 ± 71/76 سال بدست آمد. از نظر استئوپوروز 43% بيماران داراي گريد 4، 29%گريد 3، 21% گريد 5، 5% گريد 2، و 2% گريد 6 بودند. محل پيچ در 57% موارد خلفي– تحتاني و در 40% سانترال و در 3% فوقاني بود. ميانگين TAD برابر با 83/1± 5/23 به دست آمد. شايعترين عارضه مشاهده شده شل شدن پيچ بود.
نتيجه¬گيري:بر اساس یافته ای این مطالعه فراوانی شکستگی های اینترتروکانتریک در مردان نسبت به زنان بیشتر است.موارد استئوپروزیس در اکثر بیماران دچار شکستگی های اینتر تروکانتریک وجود داشت. فاصله سر پیچ تا آپکس با شکست فیکساسیون ارتباط معنی داری دارد.