چکیده
زمينه و اهداف: روشهاي ليزري از جمله ليزيك در اصلاح عيوب انكساري چشم بويژه در اصلاح نزديكبيني و نزديكبيني همراه آستيگماتيسم يك روش مؤثر و قابل اعتماد است ولي اعوجاجهاي سطح بالا را افزايش و از اين طريق كيفيت بينايي را كاهش ميدهد. ارزيابي تغييرات اعوجاجهاي سطح بالا و پائين در چشمهاي مبتلا به نزديكبيني و نزديكبيني همراه آستيگماتيسم، قبل و بعد از ليزيك از اهداف اين مطالعه است تا زمينه ارتقاء كيفيت بينايي فراهم آيد.
مواد و روشها: در اين كار آزمائي باليني 100 چشم از 50 نفر كه داراي نزديكبيني و نزديكبيني همراه آستيگماتيسم بودند مورد ارزيابي قرار گرفتند. قبل از عمل در تمامي بيماران معاينات كامل چشمي انجام گرفت، ميزان بهترين ديد با اصلاح تعيين شد. ميزان عيب انكساري با و بدون قطره سايكلوپلژيك تعيين شد. ضخامت قرنيه بروش التراسونيك اندازهگيري شد، توپوگرافي قرنيه و ابرومتري متصل شده به توپوگرافي در شرايط مزوپيك انجام گرفت و عوامل مختلف اعوجاجهاي با سطح بالا و پائين اندازهگيري شد. تمامي چشمها توسط يك جراح با سيستم ليزر Schwind ESIRIS و تحت عمل ليزيك بدون عارضه قرار گرفتند و حداقل سه ماه بعد از عمل تمامي بررسيها مجدداً انجام و نتايج حاصل قبل و بعد از عمل مقايسه و تجزيه و تحليل آماري با استفاده از نرمافزار 15SPSS و آزمون Paired T.Test بعمل آمد. P<0.05 معني دار در نظر گرفته شد.
يافتهها: ميانگين مدت پيگيري بيماران 6 ماه بود. ميانگين عيب انكساري قبل از ليزيك 01/2±78/4- ديوپتر بود و بعد از عمل به 20/0±34/0- رسيد .(P<0.001) ميانگين منطقه ليزر شده (o.z) 5/6 ميليمتر، ميانگين قطر مردمك در شرايط مزوپيك قبل از عمل 56/6 ميليمتر و بعد از ليزيك 13/6 ميليمتربود. ميانگين كل اعوجاجها (Total Aberrations) قبل از عمل µm24/2±66/5 بود و بعد از عمل به µm67/0±47/1 كاهش يافت. ميانگين اعوجاجهاي سطح پائين (LOAS) مثل Focus و آستيگماتيسم قبل از عمل به ترتيب، µm02/8±41/21- و µm24/3±34/4 بود و بعد از عمل به µm10/2±78/2- و µm53/1±48/2 كاهش يافت (P<0.001).
ميانگين اعوجاجهاي سطح بالا قبل از عمل µm11/0±27/0 بود و بعد از عمل به µm30/0±48/0 افزايش يافت ( (P<0.001 و اين افزايش ارتباط مستقيم با ميزان اصلاح عيب انكساري داشت بطوريكه اعوجاج هاي سطح بالا براي اصلاح نزديكبينيهاي، 00/3- ديوپتر و كمتر، RMS082/0 و براي اصلاح نزديكبينيهاي بيشتر از 00/3- ديوپتر، RMS236/0 افزايش يافت.
نتيجهگيري: عمل ليزيك متداول نزديكبيني و نزديكبيني همراه آستيگماتيسم را بخوبي اصلاح ميكند، بينايي خوب تامين ميكند، اعوجاج هاي سطح پايين و Total Aberration را در حد مطلوب كاهش ميدهد ولي اعوجاج هاي سطح بالا را افزايش ميدهد و اين افزايش ارتباط مستقيم با ميزان اصلاح عيوب انكساري دارد.