چکیده
زمينه و اهداف: عملکرد دياستوليک بعد از انفارکتوس حاد ميوکارد اطلاعات پيشگويي کننده مهمي فراهم مي کند، ولي چون اين متغيرهاي داپلر به وسيله فاکتورهاي متعددي از جمله افتر لود و پره لود تاثير مي پذيرند، روش ديگري لازم به نظر مي آيد. ظاهرا بررسي اندازه دهليز چپ روش صحيح تري براي تخمين پيش آگهي اين دسته از بيماران است، چون بيانگر زمان و نيز شدت اختلال دياستوليک و بيانگر نتايج طولاني تري از انفارکتوس حاد ميوکارد مي باشد. هدف اين مطالعه اثبات تأثير سايز دهليز چپ روي پيش آگهي بيماران بعد از انفارکتوس حاد ميوکارد بوده است.
مواد و روشها: نوع مطالعه كوهورت بوده و تعداد نمونه هاي مورد بررسي 100 مورد بوده است و بيماران که با تابلوي انفاركتوس حاد ميوكارد (MI) در بيمارستان پذيرش شدند در عرض 9 ماه تحت بررسي قرار گرفتند و ميزان مرگ و مير يک ماهه آنها بررسي شد. بيماران از نظر فاکتورهاي دموگرافيک، ريسک فاکتورها، عوارض مکانيکال و آريتميک، MI و اندکسهاي اکوکارديوگرافيک از جمله فونکسيون سيستوليک و دياستوليک و حجم دهليز چپ تحت بررسي قرار گرفتند.
نتيجه گيري: نتيجه اين مطالعه اين بود که بزرگي دهليز چپ بطور مستقل پيش آگهي بد را در بيماران با انفارکتوس حاد ميوکارد ميرساند که حتي بعد از تعديل با پيش بيني كننده هاي باليني پيامد و اندکس هاي رايج اکوکارديوگرافيک، پا برجا مي باشد.