چکیده
زمينه و اهداف : اداره بيهوشي براي انجام جراحي چشم به کنترل فشار داخل چشمي قبل، حين و پس از جراحي نياز دارد. هر گونه افزايش فشار داخل چشمي پس از باز شدن حفره چشم در جراحي مي تواند منجربه کاهش ديد دائمي گردد. مخدرها همراه داروهاي بيهوشي ميتوانند منجربه کاهش فشار داخل چشمي در حين القاء و نگهداري بيهوشي شوند. اين مطالعه جهت مقايسه اثرات رمي فنتانيل و آلفنتانيل در تعديل افزايش فشار داخل چشمي بدنبال تزريق ساکسي نيل کولين و لوله گذاري تراشه و در حين نگهداري بيهوشي انجام گرفت.
مواد و روشها: مطالعه حاضر به صورت کار آزمايي باليني دوسوکور بر روي 50 بيمار که داوطلب عمل جراحي کاتاراکت با بيهوشي عمومي بودند، در دو گروه 25 نفره انجام شد. در گروه اول ، آلفنتانيل µg/Kg20 در 30 ثانيه و در گروه دوم رمي فنتانيل µg/kg 1 در30 ثانيه قبل از القاء بيهوشي تزريق شد و در طي بيهوشي از انفوزيون آلفنتانيل µg/kg/min 5/0 براي گروه اول و رمي فنتانيل µg/kg/min1/0 براي گروه دوم استفاده شد. فشار خون سيستولي، دياستولي، ضربان قلب و فشار داخل چشمي بيماران از چشمي که جراحي نمي شد، قبل از القاء بيهوشي، پس از تزريق تيوپنتال سديم، پس از تزريق ساکسي نيل کولين، بعد از لوله گذاري تراشه، و به فواصل 2 دقيقه تا آخر عمل جراحي بطور مرتب اندازه گيري و ثبت شد. داده ها با استفاده از آمار توصيفي و تحليلي در نرم افزار آماري SPSS مورد تجزيه تحليل قرار گرفت.
يافته ها: فشار داخل چشمي درهردوگروه بعد از تزريق داروهاي بيهوشي کاهش يافته و در تمام طول جراحي کمتر از مقادير پايه اي بود ولي بعد از تزريق ساکسي نيل کولين فشار داخل چشمي در گروه رمي فننتانيل کاهش و در گروه آلفنتانيل افزايش کرده بود (05/0(P< .
نتيجه گيري : با توجه به نتايج اين مطالعه هر دو داروي رمي فنتانيل و آلفنتانيل از نظر تعديل فشار داخل چشمي در مرحله القاء و نگهداري بيهوشي موثر مي باشد ولي از نظر باليني داروي رمي فنتانيل پس از تزريق ساکسي نيل کولين بهتر از داروي آلفنتانيل افزايش فشار داخل چشمي را تعديل مي نمايد.