باکتريهاي دخيل و عوامل موثر در عفونت هاي زخم پس از جراحي قلب در بيمارستان شهيد مدني

چکیده

زمينه و اهداف: عفونت محل جراحي يکي از عوارض مهم جراحي هاي قلب محسوب مي شود. عوامل خطر متعددي مانند چاقي و ديابت در ايجاد عفونت زخم دخيل مي باشند. در اين مطالعه عفونت هاي زخم پس از جراحي قلب، عوامل خطر و الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي باکتري هاي جدا شده بررسي شده است. روش بررسي: براي بررسي عوامل خطر، بيماران در دو دسته افراد با عفونت زخم (مورد) و افراد بدون عفونت زخم (شاهد) تقسيم بندي شدند. نمونه برداري از تکه هاي بافتي يا مايعات چرکي ارسالي از استرنوم بيماران و کشت طبق روش استاندارد صورت گرفت. پس از مشاهده شکل کلني و رنگ آميزي گرم با استفاده از تست هاي بيوشيميايي انجام گرفت وتست هاي افتراقي متعدد شناسايي باکتري ها تا حد گونه صورت گرفت. تعيين حساسيت به آنتي بيوتيک به روش ديسک ديفيوژن (modified Kriby- Bauer) انجام شد. يافته ها: کل موارد جراحي در اين مدت در بيمارستان شهيد مدني 2127 مورد بود. ميزان بروز عفونت زخم در اين مطالعه 17/1% برآورد شد. در طول مدت مطالعه 11 بيمار (44%) از گروه مورد فوت کردند که همگي دچار مدياستينيت بودند. تنها عوامل پيش بيني کننده مستقل بروز عفونت زخم، انتوباسيون طولاني مدت و استفاده از وازوکانستريکتور ها بودند. عارضه مشاهده شده در گروه مورد شامل 56% مدياستينيت، 40% عفونت زخم و 4% عفونت زخم پا بود. ارگانيسم‌هاي استخراج شده از محل‌هاي عفونت عمدتا شامل استافيلوکوک اورئوس، گونه هاي انتروباکتر، پسودوموناس ائروژينوزا و استافيلوکوک اپيدرميديس بودند. نتايج آنتي بيوگرام نشان داد که باکتري‌ها بيشترين حساسيت به سيپروفلوکساسين، سفوتاکسيم، آميکاسين و سفترياکسون داشتند. نتيجه گيري: انتوباسيون طولاني مدت و استفاده از وازوکانستريکتور‌ها پيش‌بيني‌کننده هاي عفونت زخم در تمام بيماران جراحي قلب مي باشند. با ارائه راه کار‌هايي در بهبود زمان انتوباسيون يا بهبود کيفيت دوران انتوباسيون و استفاده از وازوکانستريکتور ها در حد نياز مي توان از بروز عفونت زخم تا حد زيادي کاست.