ضايعات جلدي در بيماران وابسته به مواد مخدر

چکیده

زمينه و اهداف: سوء مصرف مواد معضلي بزرگ در تمام دنيا بشمار مي رود. سازمان ملل تخمين مي زند 5% از جمعيت جهان (64-15 سال) حداقل براي يك بار در سال (شيوع ساليانه) از مواد غيرقانوني استفاده مي كنند. بسياري از عوارض جانبي مواد مخدر در پوست ايجاد مي گردند و بنابراين، متخصصين پوست و پزشكان عمومي بايستي نسبت به اين تغييرات آگاهي داشته باشند. هدف از اين مطالعه، بررسي ضايعات جلدي در بيماران وابسته به مواد مخدر مي باشد. روش بررسي: در يك مطالعه توصيفي، 66 بيمار وابسته به مواد مخدر طي مدت 16 ماه در بيمارستان هاي سينا و رازي و كلينيك شيخ الرئيس تبريز ارزيابي شدند. تشخيص سوء مصرف مواد بر اساس معيارهاي DSM-IV صورت گرفته است. شرح حال كامل در مورد نوع ماده مخدر و روش اصلي استعمال اخذ و نيز معاينه فيزيكي با تاكيد بر ضايعات جلدي توسط متخصص پوست انجام شد. بر اين اساس، فراواني ضايعات جلدي تعيين گرديد. يافته ها: 66 فرد مذكر معتاد به مواد مخدر با سن متوسط 1/8±8/32 (55-18) سال وارد مطالعه شدند. متوسط مدت اعتياد 4/41±3/56 (204-3) ماه بود. روش مصرف استنشاقي، خوراكي و تزريقي بترتيب در 9/87%، 6/13% و 5/4% افراد ثبت گرديد. ترياك (3/63%)، كريستال (2/24%)، حشيش (2/21%)، هروئين (2/21%) و كراك (1/12%) بترتيب مواد مخدر اصلي مصرف شده در جمعيت مطالعه شده بودند. ضايعات جلدي اصلي شامل آكنه (2/21%)، ضايعات سيكاتريسي (2/21%)، گلوسيت آتروفيك (2/18%)، استوماتيت نيكوتيني (6/13%)، سوختگي (1/9%)، گلوسيت كانديدايي (1/9%)، خشكي پوست (6/7%) و خارش (6/7%) بودند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه ما، بسياري از ضايعات جلدي در معتادان غيرتزريقي ضايعات جلدي اختصاصي نيستند. مطالعات بعدي با حجم نمونه بيشتر و در انواع مختلف مواد مخدر توصيه مي شوند.