چکیده
زمينه و اهداف: افزايش مقاومت به آنتي بيوتيکها، باعث تفاوت روشهاي درماني در مناطق مختلف شده است. اين مطالعه به تعيين حساسيت هليکوباکتر به چهار آنتي بيوتيک کلاريترومايسين، مترونيدازول، آموکسي سيلين و تتراسيکلين که معمولاً در درمان ريشه‌کني بکار مي‌روند، بصورت آزمايشگاهي کمک مي کند.
روش بررسي: بيماران با ديس پپسي مزمن که براي آندوسکوپي فوقاني به کلينيک ما ارجاع شده بودند وارد مطالعه شدند. از بين آنها کساني که در دو هفته اخير، آنتي بيوتيک و مهار کننده پمپ پروتون مصرف کرده بودند يا دچار بدخيمي بودند از مطالعه خارج شدند. هنگام آندوسکوپي، سه نمونه نسجي براي هيستولوژي، تست اوره آز سريع و کشت تهيه شد. پس از کشت مقاومت آنتي بيوتيکي بوسيله دو روش رقت آگار و انتشار ديسک بررسي شد.
يافته ها: از ميان 185 بيمار، 124 نمونه (67%) با روش هيستولوژي مثبت شدند. در مطالعه ما حساسيت و ويژگي کشت در مقايسه با هيستولوژي، بترتيب 1/66% و 100% بود. مقاومت به کلاريترومايسين 1/17% مترونيدازول 6/64% و آموکسي سيلين 8/9% بود. هيچگونه مقاومتي به تتراسيکلين مشاهده نشد. مقاومت به مترونيدازول در بيماران جوانتر از 50 سال شايعتر بود (P=0/01). 64% نمونه‌هاي مقاوم به کلاريترومايسين، همزمان به مترونيدازول نيز مقاوم بودند.
نتيجه گيري: با توجه به مقاومت بالاي هليکوباکتر پيلوري به مترونيدازول، خصوصاً در بيماران جوان، طبق مطالعه آزمايشگاهي ما، اين دارو بعنوان خط اول درماني توصيه نمي شود. پيشنهاد مي شود؛ در شکست درماني با رژيم کلاريترومايسين، کشت و حساسيت ميکروبي انجام شود.