حامد محمدي قهاري، شهين عبدالهي فخيم، عبدالاحد امير شقاقي، عليرضا لطفي، سيد وحيد موسوي پناه*
چکیده
زمينه و اهداف: هيپربيليروبينمي شديد دوره نوزادي يکي ازعوامل خطرزاي مهم براي ابتلا به کم شنوايي مي باشد. در اين مطالعه شنوايي کودکان که داراي سابقه هيپربيليروبينمي شديد بوده اند را بررسي مينمائيم.
روش بررسي: در اين مطالعه شيوع و شدت کاهش شنوايي در يک گروه از کودکاني که سابقه هيپربيليروبينمي شديد نوزادي داشتند را بررسي نموديم و نتايج را با گروه همساني از کودکان که سابقه هيپربيليروبينمي شديد نوزادي نداشتند. مقايسه کرديم. شدت کاهش شنوايي با ABR (Auditory Brain (Stem Respouse مورد بررسي قرار گرفت.
يافته ها: در اين مطالعه 102 کودک (M/R 44/58 9/8±5/24 ماه سن) با سابقه هيپربيليروبينمي (mg/dl 02/5±3/33). گروه شاهد شامل 100 کودک سالم بودند. (6/8±6/23 39/61 M/R) ABR غيرطبيعي در 23 کودک در گروه هيپربيليروبينمي يافت شد که موارد ضعيف، متوسط و شديد کاهش شنواي به ترتيب در 7 مورد (9/6٪) و 8 مورد (8/7٪) و 8 مورد (8/7٪) يافت شد. هيچ يک از افراد گروه کنترل ABR غيرطبيعي ندارند.
نتيجه گيري: با توجه به يافته هاي اين مطالعه، شنوايي سنجي در مورد کودکاني که سابقه هيپربيليروبينمي نوزادي دارند توصيه مي شود.