محمّدحسين صومي، ناصر حاجوي، اميرطاهرافتخارالسادات، شهناز نقاشي
چکیده
زمينه و اهداف: در جوامع با شيوع بالاي سرطان معده، بويژه در منسوبين درجه اول بيماران دچار سرطان معده ديس پپسي مي‌تواند اولين علامت بروز بدخيمي باشد. هدف اين مطالعه، بررسي تغييرات مخاط معده در بيماران ديس پپتيك با سابقه سرطان معده در منسوبين درجه اول و مقايسه آن با گروه كنترل مي‌باشد.
روش بررسي: در يك مطالعه توصيفي-تحليلي، 200 بيمار با شكايت ديس پپسي( 99 نفر گروه مورد با سابقه مثبت فاميلي سرطان معده و 101 نفر گروه شاهد بدون سابقه فاميلي) بررسي گرديدند. در تمام بيماران اندوسكوپي و بيوپسي از 5 نقطه متفاوت معده انجام و بررسي هاي هيستوپاتولوژيك صورت گرفت. نتايج حاصله در دو گروه مقايسه گرديد.
يافته ها: 99 بيمار درگروه مورد (50 مرد و 49 زن ) و 101 بيمار در گروه شاهد (48 مرد و 53 زن) بررسي شدند. ضايعه قابل مشاهده در آندوسکوپي در 9/38% گروه مورد و 3/69% گروه شاهد (0001/0( P= و آلودگي با هليکو باکتر پيلوري در 8/76% گروه مورد و در 13/69% گروه شاهد (26/0=P) وجود داشت. گاستريت مزمن فعال و گاستريت مزمن به ترتيب در 7/67% و 2/24% بيماران گروه مورد و در 3/72% و 8/23% بيماران گروه شاهد گزارش گرديد (45/0=P). ميانگين نمره گاستريت مزمن براي گروه مورد 7/9 و براي گروه شاهد 5/8 (0001/0=P) و ميانگين نمره گاستريت مزمن فعال براي گروه مورد و شاهد به ترتيب 9/6و4/3(031/0=P) مي‌باشد. آتروفي (19/0=P)، متاپلازي (97/0=P ) و ديس پلازي (22/0=P ) در بين دو گروه تفاوت معني داري آماري نداشت. ميانگين نمره ضايعات پيش سرطاني براي گروه مورد 64/1±39/0و براي گروه شاهد 64/0±15/0كه با 007/0=P تفاوت معني دار آماري بين دو گروه مشهود بود. الگوي گاستريت در بيماران گروه مورد و شاهد به ترتيب در 8/77% و 4/63% به صورت پان‌گاستريت و کورپوس پره دامينت است. (0001/0=P)
نتيجه گيري: مطالعه فعلي نشان داد كه ضايعات پيش سرطاني مخاط معده در بيماران ديس پپتيك با سابقه خانوادگي مثبت سرطان معده بطور قابل ملاحظه‌اي بيشتر ديده مي‌شود.