چکیده
زمينه و اهداف: مطالعه اي مقطعي در جهت بررسي وجود تغيرات سيستم عصبي محيطي با لحاظ كردن تغييرات پارامتر هاي نوروفيزيولوژيك و باليني در تعدادي خانم باردار سالم صورت گرفت تا اثرات ادعا شده قبلي بر افزايش بروز سندرم كارپال تونل ويا پلي نوروپاتي بررسي گردد.
روش بررسي: در طول يك سال 30 خانم حامله سالم كلا دوبارمورد مطالعه قرار گرفتند. معاينه حسي اندام فوقاني و تحتاني ، تست هاي مربوط به سندرم كارپال تونل و تست هاي الكترودياگنوزتيک شامل مطالعات سنسوري ، موتور و امواج F از اعصاب مديان ، اولنار ، سورال و تيبيال انجام گرديدند و بيماران با هرگونه اختلال در اين اعصاب در اولين بررسي از مطالعه حذف شدند.
نتايج: در طول زمان مطالعه هيچ كدام از افراد دچار شكايت حسي نگرديدند. همچنين پارامتر هاي الكترودياگنوزتيك هم نرمال باقي ماند. تنها پارامتر افزايش يافته، تاخير عصب مديان در تحريك 14 سانتيمتر از الكترود فعال بود که از نظر آماري معني دار بود. ( براي سمت راست و چپ 008/0 P= و 003/0 P= به ترتيب) که آن هم البته در دامنه طبيعي معيارهاي الکترودياگنوزتيک قرار داشت.
نتيجه گيري: از لحاظ باليني و الكترودياگنوزتيك زنان حامله مورد مطالعه، دچار سندرم كارپال تونل ويا پلي نوروپاتي نشدند ولي ميزان تاخير اعصاب محيطي افزايش يافته بود.