چکیده
زمينه و اهداف: يكي از موضوعات مهم در اندازه گيري روانشناختي, يافتن ابزارهاي مستقل و داراي نتايج يكسان براي ارزيابي يك ساختار است. اين پژوهش با هدف بررسي ميزان توافق نتايج حاصله از دو روش مصاحبه باليني مطابق DSM-IV-TR با آزمون MMPI (فرم كوتاه) در تشخيص اختلالات خلقي مي باشد.
روش بررسي: بيماران بستري و سرپائي مراجعه كننده به بيمارستان رازي تبريزبا مشخصه اختلال خلقي انتخاب و طي دو مرحله به كمك مصاحبه باليني و آزمون(Minnesota multiphasic personality Inventory (short form),MMPI) ( فرم كوتاه ) مورد ارزيابي قرار گرفتند. سپس بكمك نرم افزار spss شاخص هاي عملكرد تشخيصي MMPI , ضريب كاپا, عدد P و قدرت تشخيصي مثبت و منفي, براي تعيين ميزان توافق روش هاي ياد شده محاسبه گرديد.
يافته ها: ميزان توافق دو ابزار بكار گرفته شده ( آزمون MMPI و مصاحبه باليني ) براي اختلال دو قطبي 2/ و براي اختلال يك قطبي 4/ مي باشد.
نتيجه گيري: نتايج بدست آمده همگرايي ضعيفي بين آزمون MMPI و تشخيص باليني نشان داد و ويژگي بالا اين آزمون نسبت به حساسيت پائين، كاربرد آن را در رد اختلال روانپزشكي خلقي (تائيد عدم وجود بيماري خلقي) نسبت به تائيد تشخيص آن (تائيد وجود بيماري خلقي) مي رساند. تبيين هاي گوناگوني براي علت بالا نبودن همگرائي روشهاي ارزيابي فوق مطرح مي شود كه در آن ميان نارسائي در ابراز علائم و ملاك هاي تشخيصي و مشكلات مربوط به حساسيت پايين مقياس هاي ارزيابي در آزمون MMPI فرم كوتاه چشمگيرتر مي باشد