چکیده
زمينه و اهداف : آسيب ديدگي رباط متقاطع قدامي مفصل زانو در افراد ورزشکار مشکل شايعي است. اغلب برقراري ثبات مکانيکي از طريق جراحي، توصيه مي¬شود ولي اين روش، براي بدست آوردن عملکرد طبيعي زانو کافي نمي¬باشد. از اين رو، استفاده از تمرينات تعادلي به عنوان روشي براي آموزش عملکرد عصبي- عضلاني، توصيه مي¬شود. هدف اين مطالعه، بررسي تاثير برنامه تعديل¬شده اين تمرينات بر عملکرد اندام تحتاني در اين بيماران مي¬باشد.
روش بررسي: در اين مطالعه کارآزمايي باليني، 10 مرد دچار ضايعه رباط متقاطع قدامي در محدوده سني 45-18سال، ده جلسه تحت برنامه درماني تمرينات تعادلي تعديل شده قرارگرفتند. تاثير تمرينات بر عملکرد اندام تحتاني از طريق پرسشنامه IKDC، آزمون عملکردي کراس‌هاپ، اندازه¬گيري گشتاورهاي ايزوکينتيک اکستانسوري و فلکسوري مفصل زانو و نسبت¬ آن¬ها در دو سرعت ثابت 60 و 180 درجه در ثانيه، ارزيابي شد.
يافته¬ها: نتايج حاکي از افزايش معنادار نمرات پرسشنامه IKDC ، آزمون کراس¬هاپ و ميزان گشتاور اکستانسوري کانسنتريک در سرعت 60 درجه در ثانيه در پاي مبتلا پس از تمرينات است (05/0>P) (ميانگين نمره آزمون کراس هاپ قبل و بعد از درمان به ترتيب90/410 و 33/534 سانتي¬متر، ميانگين نمره پرسشنامهIKDC قبل و بعد از درمان به ترتيب 59/64 و 43/79 درصد، ميانگين مقادير گشتاور اکستانسوري کانسنتريک در سرعت 60 درجه در ثانيه قبل و بعد از درمان در پاي مبتلا به ترتيب 81/108 و92/136 نيوتن متر بود). ساير مقادير گشتاور اکستانسوري و نيز گشتاور فلکسوري تفاوت معناداري نداشت. نسبت ¬گشتاورها، قبل از درمان در پاي مبتلا به صورت معناداري بيشتر از پاي غيرمبتلا بود ولي بعد از درمان تفاوت بين دو پا از بين رفت.
نتيجه¬گيري: به¬نظر مي¬رسد برنامه تعديل¬شده تمرينات تعادلي مي¬تواند از طريق افزايش هماهنگي عصبي –عضلاني در بهبود عملکرد اندام تحتاني ورزشکاران و بازگشت سريع¬تر آن¬ها به فعاليت¬هاي ورزشي، موثر باشد.