مقايسه ميزان تراكم استخوان در بيماران مبتلا به بيماري مزمن كبدي با گروه كنترل

چکیده

زمينه و اهداف: بيماري‌هاي متابوليک استخوان يک عارضه شايع در بيماري کبدي طول کشيده مي باشد که باعث استئوپنيک و استئوپروتيک شدن استخوانها مي‌شود و اين مساله خود بر روي موربيديتي و کيفيت زندگي اين بيماران اثر مي گذارد.شکستگيها همچنين با افزايش مرگ و مير اين بيماران مرتبط ميباشد. هدف از انجام اين مطالعه مقايسه ميزان تراکم استخوان در بيماران مبتلا به بيماري مزمن کبدي با افراد سالم مي‌باشد. روش بررسي: 30 بيمار مبتلا به بيماري مزمن کبدي و 27 فرد غير مبتلا به صورت غير احتمالي آسان يا نمونه‌ها در دسترس وارد مطالعه شدند. بيماران مزمن کبدي شامل سيروز (ناشي از انواع هپاتيت)، هپاتيت اتوايميون، سيروز صفراوي اوليه و کلانژيت اسکلروزان اوليه بود. بيماران سيروتيک بر اساس شدت بيماري و سيستم تقسيم بندي Child به گروه هاي Child-A و Child-B و Child-C تقسيم شدند .افراد گروه کنترل نه تنها بيماري کبدي نداشتند بلکه کليه عوامل ديگري که منجر به تغيير تراکم استخوان مي‌شود‌، در مورد ايشان حذف شده بود. تراکم معدني استخوان توسط روش DEXA در دو ناحيه ستون مهره‌هاي کمري و گردن استخوان ران اندازه گيري شد. يافته ها: ميانگين توده استخواني (Z.Score) در بيماران مزمن کبدي پايين‌تر و فراواني استئوپروز در بيماران مزمن کبدي بالاتر از گروه شاهد بود (05/ 0P>.) همچنين Z.Score از Child-A بهChild-C که شدت سيروز زيادتر مي شود، کاهش پيدا مي کرد(05/ 0P>.). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه ثابت کرد که بيماري مزمن کبدي مي تواند باعث کاهش ميزان تراکم استخوان و افزايش شيوع استئوپروز در بيماران اين منطقه شود و اين ريسک با افزايش شدت سيروز بالاتر مي‌رود (بدون اختلاف معني‌دار) و ارزيابي فردي بيماران با توجه به سن و جنس و درجه بندي سيروز بيمار و داشتن فاكتورهاي خطر جهت انجام تراکم سنجي استخوان به جاي توصيه كلي اين تست به همه بيماران مبتلا به بيماري مزمن كبدي، مناسب‌ مي‌باشد.