چکیده
زمينه و اهداف: شيوع بالاي بيماري قلبي عروقي اهميت مقابله با اين بيماري را آشکار مي‌سازد و به همين دليل شناسايي و بررسي عوامل خطرساز زيستي و روان شناختي و پيشگيري و درمان در اين حيطه ضروري مي باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسي عوامل خطرساز رواني در ابتلا به بيماري عروق کرونر قلب، رابطۀ پنج عامل شخصيتي و هشت سبک مقابله‌اي را با بيماري کرونر قلبي مورد بررسي قرار مي‌دهد.
روش بررسي: جامعه‌ی نمونه اين پژوهش 120 نفر زن و مرد (60 نفر از افراد مبتلا به بيماري گرفتگي عروق کرونر قلب که براي انجام عمل جراحي در مرکز آموزشي- درماني فوق تخصصي قلب شهيد مدني تبريز در سال 1387 بستري بودند و 60 نفر از افراد سالم) 60-40 ساله به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از سه پرسشنامه شامل آزمون پنج عاملي شخصيت نئو، آزمون سبک هاي مقابله اي، و پرسشنامه جمعيت شناختي استفاده شد. سپس با استفاده از تحليل رگرسيون چند متغيري گام به گام، آزمون تي مستقل، و همبستگي پيرسون داده ها مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند.
يافته ها: تحليل رگرسيون نشان داد از بين 5 عامل شخصيتي نئو فقط عامل نورزگرايي (018/0 =P) و از بين 8 سبک مقابله‌اي فقط سبک اجتناب (013/0=(P، متغيرهاي خوبي براي پيش بيني متغير بيماري عروق کرونری قلب محسوب مي شوند. بين دو گروه بيمار و غير بيمار فقط در عامل نورزگرايي (001/0=P) و دو سبک مقابله¬اي اجتناب (02/0=P) و خويشتن داري (002/0=P) تفاوت معني دار وجود دارد.
نتيجه گيري: عامل نورزگرايي که از رگه هايي چون خصومت، غم، بدبيني و عواطف منفي اشباع شده است و سبک مقابله¬اي اجتناب که شيوه‌اي منفي و هيجاني در برخورد با رويدادهاي استرس زاي زندگي است، همچنين سبک خود کنترلي (خويشتن داري) که مانع بروز احساسات و هيجانات فرد مي شود و نوعي بازداري عاطفي را ايجاد مي¬کند همگي از جمله عوامل روان شناختي خطرساز مي‌باشند که فرد را مستعد ابتلا به بيماريهاي عروق کرونر قلب مي¬کند.