چکیده
زمينه و اهداف: گرچه پاتوژنز بيماري مياستنی گراويس نسبتا بخوبي مشخص شده است، ولي مكانيسم القاء پاسخ ايمني ناشناخته است. استعداد ژنتيكي نسبت به بيماري بارها گزارش شده است و بر اساس تظاهرات باليني بيماران متفاوت مي باشد. رابطه بين وجود يا غيبت برخي انواع خاص HLA (Human leukocyte antigen) با بيماري يا شدت آن نيز گزارش شده است؛ هدف از اين مطالعه، يافتن آنتي ژنهاي كلاس يك HLA-I در بيماران مبتلا به مياستني گراويس است.
مواد و روشها: در يك مطالعه مورد-شاهدي، 50 بيمار مبتلا به مياستني گراويس تاييدشده و 50 فرد سالم (دهنده كليه) همسان از نظر جنسي طي 18 ماه بررسي شدند. انواع مختلف HLA-I بررسي و بين دوگروه مورد و شاهد مقايسه گرديد. رابطه بين دوز تجويزي آنتي كولين استراز و انواع مختلف HLA-I ارزيابي شد.
يافته‌ها: درصد فراواني HLA-I از نوع A9 (73/7=OR)، A29 (76/10=OR)، B8 (88/0=OR)، B53 (81/8=OR) و BW4 (50/6=OR)، در بيماران مياستني گراو بطور معني داري بيشتر بود. از سوي ديگر درصد فراواني HLA-I از نوع BW6 (10/0=OR) و B5 (263/0=OR) در همان گروه بطور معني داري كمتر بود. دوز آنتي كولين استراز تجويز شده در بيماران با HLA-I از نوع A2 و A3 بطور معني داري بيشتر بود. سن آغاز بيماري در افراد داراي HLA-A2 بطور معني داري كمتر بود. در بيماران مونث درصد فراواني HLA-BW6+ بطور معني داري در مقايسه با افراد مذكر بيشتر است.
نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه ما، رابطه معني داري بين انواعي از HLA-I و مياستني گراويس وجود دارد.