چکیده
زمينه و اهداف: اكثر اوقات در ترميم دندانهاي درمان ريشه شده شرايطي وجود دارد كه لزوم درماني ساده، كم هزينه و قابل انجام در كوتاه مدت احساس مي‌شود. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر استفاده از كامپوزيت flowable در ميزان مقاومت به شكست دندانهاي پره‌مولر فك بالا به دنبال درمان ريشه و ترميم مستقيم با كامپوزيت ميباشد.
روش بررسي: در اين مطالعه تجربي آزمايشگاهي،48 عدد دندان پره مولر ماگزيلاي سالم انساني با اپكس بسته، كشيده شده به دلايل ارتودنسي، بطور تصادفي در 3 گروه 16 تايي توزيع شدند. در گروهـهاي 2 و 3 ، پـس از تهيـة حفــرة دستـرسي استاندارد و درمـان ريشـه، تراش به نحـوي انجــام شـد كه تنـها كاسـپ باكال با ضـخامـت 3 ميلي متر در height of contour و ضخامت يکسان در(CEJ (cementoenamel junction حفظ گردد. كاسـپ پالاتال تا 5/1 ميلـي‌متر كـرونـالي‌تر از CEJ كوتاه شد. نمونه‌ها در 3 گروه تهيه شدند: گروه 1: دندانهاي سالم (تراش نخورده)، گروه 2: ترميم كامپوزيتي دندان بدون كامپوزيت flowable و گروه 3: ترميم كامپوزيتي دندان با لاينر كامپوزيت flowable به ضخامت 2 ميلي متر.
پس از انجام ترموسايكلينگ، نمونه‌ها تحت نيروي فشاري تا لحظة شكست قرار گرفتند.
يافته ها: ميانگين مقاومت به شكست در گروههاي 1 تا 3 به ترتيب 179 59/689 ، 119 86/632 و 186 92/583 نيوتن بود.) 05/0(P > . از لحاظ نوع شكستگي، بيشترين تعداد شكستگي مطلوب در گروه دندانهاي سالم مشاهده شد. در دو گروه ديگر تعداد شكستگي هاي نا مطلوب بيشتر بود.
نتيجه‌گيري: استفاده از كامپوزيت به تنهايي جهت درمان دندانهاي پره مولر درمان ريشه شده در فك بالا نتايج مطلوبي داشت. استفاده از كامپوزيت flowable تأثير معني‌داري روي مقاومت به شكست دندانها نداشت و سبب ايجاد شكستگي مطلوب در دندانها نشد.