چکیده
زمينه واهدا ف: بيماري اتو اسکلروزيس از علل عمده کاهش شنوايي هدايتي در سنين مختلف مي باشد. که امکان درمان آن با عمل جراحي بسيار است. با توجه به اينکه سن شيوع آن در دهه دوم و سوم مي باشد لذا با درمان بموقع براي مدت طولاني از شنوايي خوبي بهره مند خواهند شد. هدف از اين مطالعه شناسايي درست و زود هنگام اين بيماران و دادن شنوايي نسبتا نرمال مي باشد.
روش بررسي: مطا لعه از نوع آ ينده نگر در 33 بيما ر بوده که ( 18نفر مؤنث و 15 نفر مذکر) مشکوک به اتواسکلروزيس در مرکز آموزشي و درما ني امام خميني تبريز در فا صله فروردين 1378-1382 بستري و تحت عمل تمپانوتومي قرارگرفتند که در30 نفر آنها (16 نفر مؤنث و14نفر مذکر) اتواسکلروزيس در موقع عمل تائيد، و استا پد کتومي انجام شد. تمام بيماران تا سه هفته بعد از عمل از نظر فلج فاسيال، عدم پاسخ به درمان، ويا بد تر شدن وضعيت شنوايي، سرگيجه، احتمال پرفوراسيون پرده و ساير عوارض معاينه و همچنين تست هاي اديولوژيک مورد بررسي قرار گرفتند و اطلاعات مربوطه ثبت و بعد با ساير منابع مقايسه گرديد.
يا فته ها: شيوع اين بيما ري در جنس مونث بيش از جنس مذکر بوده و بيماران اکثرا در دهه سوم وچهارم براي درمان مراجعه كرده ولي سابقه کاهش شنوايي را از دهه دوم و سوم داشتند. در اين مطا لعه شيوع خانوادگي نسبت به آما رهاي جهاني کمتر بود ولي کاهش شنوايي از نوع هدايتي نسبت به آمار جهاني شيوع بيشتري را نشان مي دا د. بهبود شنوايي قا بل توجهي در درصد بالايي از بيماران مشاهده شد.
نتيجه گيري: توجه به زمان مناسب عمل جراحي استا پد کتومي خيلي مهم مي باشد. چرا که هر چه بيما ران با کاهش شنوايي کمتري عمل شوند نتايج بهتري خواهند داشت. لذا تمپانوتومي تشخيصي در بيمارانيکه کاهش شنوايي هدايتي دارند ومشکوک به اتواسکلروزيس هستند باعث تشخيص زودرس آن ميشود.