دقت سونوگرافي در اندازه گيري مقدار ادرار باقيمانده در مثانه در بيماران دچار بزرگي خوش خيم پروستات

چکیده

زمينه و اهداف: در بيماران دچار بزرگي خوش خيم پروستات، اندازه‌گيري مقدار باقيمانده ادراري در مثانه يک معيار تجربی برای تشخيص، درمان و پيگيری مي‌باشد. هدف اين مطالعه ارزيابي دقت سونوگرافي در اندازه‌گيري مقدار باقيمانده ادراري در مثانه در مقايسه با روش استاندارد و دقيق اندازه گيري بوسيله زدن کاتتر به مثانه مي‌باشد. روش بررسي‌: اين مطالعه در 60 بيمار متوالی که طي سال 1386 با تشخيص بزرگي خوش خيم پروستات در بخش ارولوژي بستري شده بودند انجام شد. ميانگين سن بيماران 33/8±10/67 سال بود. در تمامي بيماران با مثانه پر و بعد از ادرار کردن ابتدا باقيمانده اداراي بوسيله سونوگرافي در حالت خوابيده و بلافاصله بعد از آن با زدن کاتتر به مثانه اندازه گيري شد. يا فته‌ها: در اين مطالعه، تعداد کل 60 بيمار مطالعه شدند (متوسط سن 33/8±10/67 سال).تفاوت سونوگرافي و اندازه گيري با کاتتريزاسيون در مقادير ادرار باقيمانده کمتر از 50 ميلي ليتر، 86/0±89/7 ميلي ليتر، در مقادير ادراري 100-51 ميلي ليتر، 87/1±46/14 ميلي ليتر و در مقادير ادراري بيشتر از 100 ميلي ليتر، 99/2±73/32 ميلي ليتر بود. نتيجه‌گيری: در بيمارانيکه بزرگي خوش خيم پروستات دارند سونوگرافي از راه شکم يک روش غيرتهاجمي براي تعيين مقدار باقيمانده ادراري است.