بررسي ارتباط پلي مورفيسم هاي سيستم رنين ـ آنژيوتانسين با عملکرد کليه پيوندي در بيماران پيوند کليه اي مرکز آموزشي ـ درماني امام خميني تبريز

چکیده

زمينه و اهداف: از آنجايي که ارتباط بين پلي مورفيسم سيستم رنين ـ آنژيوتانسين و کاهش کارکرد کليه پيوندي يکي از موضوعات مورد مناقشه است، در اين مطالعه بر آنيم تا ارتباط مذکور را در بيماران مورد ارزيابي قرار دهيم. روش بررسي: مطالعه حاضر، بر روي 108 بيمار پيوند کليه اي انجام گرفت. به دنبال استخراج DNA، پلي مورفيسم هاي سيستم رنين ـ آنژيوتانسين شامل آنزيم مبدل آنژيوتانسين ((D/I، آنژيوتانسينوژن (M235T) و رسپتور تيپ I آنژيوتانسينIIC)1166(A، توسط PCR تعيين شد. کليرانس کراتينين در هريک از پلي مورفيسم ها با استفاده از فرمول MDRD اندازه گيري شد. در اين مطالعه 05/0P< به عنوان رابطه معني دار شناخته شده است. يافته ها: هيچ ارتباطي مابين هريک از ژنوتيپهاي سيستم رنين ـ آنژيوتانسين و کليرانس کراتينين، اوره سرم، سطح سرمي سيکلوسپورين و ميزان دفع ادراري پروتئين وجود نداشت. اما در بررسي ترکيب اين ژنوتيپها، بيماران با ژنوتيپ DD+CC در مقايسه با ژنوتيپ II+AA، کليرانس کراتينين کمتر، اما سطح سرمي کراتينين و ميزان دفع ادراري پروتئين بيشتري داشتند (به ترتيب 05/0=P، 002/0=P و 03/0=P). با اين وجود، ساير حالتهاي ترکيبي اين پلي مورفيسم ها چنين ارتباطي را نداشتند (05/0P>). نتيجه گيري: نتايج ارزشمند اين مطالعه حاکي از آن است که اگرچه هيچيک از پلي مورفيسم هاي ژني سيستم رنين ـ آنژيوتانسين تأثيري بر روي کارکرد کليه پيوندي ندارند، اما بررسی ترکيب ژنوتيپهاي اين سيستم مي تواند در پيش بيني پيآمد کارکرد کليه پيوندي مؤثر باشد.