چکیده
زمينه واهداف: سنگ حالب تحتاني عارضه‌اي است که مي تواند به صورت اوليه يا ثانويه از منشا کليه و يا پس از سنگ شکني ديده شود.انسداد و استاز از يک سو و مداخله براي خارج کردن سنگ از سوي ديگر داراي عوارضي ميباشد. هدف اين مطالعه بررسي اثراضافه کردن داروي تامسولوسين ( آنتاگونيست) به درمان متداول داروئي بيماران با سنگ حالب ميباشد.
روش بررسي: در يک کارآزمائي باليني از فروردين 84 تا فروردين 85، 36 بيمار با سنگ حالب تحتاني علامتدار به صورت تصادفي در 2 گروه دارو و کنترل بررسي شدند. گروه1(شاهد)تحت درمان با ايندومتاسين وهيدروکلروتيازيد وگروه2( دارو) تحت درمان مشابه بعلاوه تامسولوسين 4/0 ميليگرم روزانه قرار گرفتند . سپس دو گروه ازنظر دفع سنگ وزمان دفع سنگ و نيازبه ضد درد وبستري شدن ارزيابي شدند. بيماران از نظر سن و جنس و اندازه سنگ يکسان بودند..
يافته ها:گروه1 (شاهد) شامل13 مرد و 5 زن و گروه 2 (دارو ) شامل 14 مرد و 4 زن بودند. ميزان دفع سنگ به طور معني داري در گروه 2 بيشتر از گروه 1 بود ( 5/87% درگروه 2 در مقابل 50% در گروه 1، 02/0=p). همچنين در گروه 2 ميزان مراجعه به علت کوليک رنال و دريافت ضد درد مخدر نيز به طور معني داري کمتر از گروه 1 بود ( 2/11 % درگروه 2 در مقابل 4/82% در گروه 1، 0=P).
نتيجه‌گيري : تجويز تامسولوسين در درمان داروئي دفع سنگ تحتاني حالب مي تواند در کاهش درد بيماران و نياز به مسکن تزريقي و بستري هاي اورژانس و نياز به اقدامات اندوسکوپيک موثر باشد.