چکیده
زمينه و اهداف: بيماران همودياليزي، با عوامل تنش¬زاي متعدد جسمي و رواني مواجه هستند كه منجر به کاهش كيفيت زندگي آنان مي¬شود. تمرينات بدني به عنوان يكي از روش¬هاي درماني جانبي مي¬تواند در بيماران دياليزي موجب بروز آثار سودمند جسمي، رواني و اجتماعي گردد. مطالعه در اين زمينه در کشور ايران بسيار کم بوده و با توجه به اينکه در مطالعات قبلي در مورد تأثير تمرينات بدني بر کيفيت زندگي در ساير جوامع نتايج ضد و نقيض بخصوص در بعد رواني به دست آمده است، لذا در اين مطالعه قصد بر آن است تا ضمن تعيين تأثير تمرينات بدني بر کيفيت زندگي کلي، ميزان اثر آن بر ابعاد مختلف کيفيت زندگي نيز در بيماران همودياليزي سنجيده شود.
روش بررسي: بدين منظور43 بيمار همودياليزي واجد شرايط بستري در بخش همودياليز بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشکي تبريز انتخاب شدند که از اين تعداد 35 بيمار تمرينات بدني را به مدت 8 هفته (هر هفته 3 جلسه) انجام دادند، برنامه ورزشي در هر جلسه به مدت 1 ساعت انجام مي¬شد و شامل ارگومتر، نوار متحرک و بازي با توپ بود. داده¬ها قبل و بعد از مداخله با پرسشنامه¬ تلفيقي و تعديل شده مشتمل بر دو بخش مشخصات فردي اجتماعي وکيفيت زندگي و با روش مصاحبه جمع آوري گرديد.
يافته ها: نتايج نشان داد تمرينات بدني قادر بوده¬اند، نمره کيفيت زندگي را ازميانگين 17± 7/153 به ميانگين14 ± 187 و همين¬طور نمرات زير شاخه هاي کيفيت زندگي را (بعد جسمي، رواني و اجتماعي) را به شكل معني¬داري ارتقاء دهند(001/0P<).
نتيجه گيري: با توجه به اينکه تمرينات بدني موجب بهبود کيفيت زندگي و ابعاد مختلف آن در بيماران همودياليزي مي¬شود، توصيه مي¬شود مسئولين ترتيبي اتخاذ نمايند تا با فراهم سازي امکانات ورزشي براي بيماران همودياليزي چه در منازل و چه در بيمارستان ها موجبات تقويت مسائل جسمي، رواني و اجتماعي و در نهايت بهبود کيفيت زندگي در اين عزيزان فراهم شود