چکیده
زمينه و اهداف: سندرم گيلن باره يک اختلال اتوايميون سيستم عصبي محيطي بوده که منجر به ضعف حرکتي پيشرونده توام با کاهش يا از بين رفتن رفلکسهاي وتري عمقي مي شود. در اغلب موارد سندرم گيلن باره سابقه عفونت اخير ( 4-1 هفته قبل از ظهور علائم عصبي ) وجود دارد. هدف از اين مطالعه بررسي ميزان فراواني عفونت هاي کمپيلوباکترژژوني، سيتومگالوويروس، اپشتاين بارويروس و مايکوپلاسما پنومونيه در بيماران سندرم گيلن باره بود .
روش بررسي: در يک دوره دو ساله از اول فروردين 82 تا آخر اسفند 1383 شواهد سرولوژيک عفونت با ارگانيسم هاي فوق الذکر در 60 بيمار مبتلا به سندرم گيلن باره با 60 نفر گروه کنترل جور شده از نظر سن و جنس با هم مقايسه گرديد. در اين بررسي از روش حساس اليزا براي اندازه گيري ايمونوگلوبولين هاي IgM و IgG استفاده گرديد.
يافته ها: سابقه عفونت با کمپيلوباکترژژوني در 45% بيماران و 3/13% گروه شاهد ( 001/0=P) و عفونت با سيتومگالوويروس در 6/11% بيماران و7/1% گروه شاهد (036/0=P)وجود داشت. سابقه عفونت با اپشتاين بارويروس در 15% بيماران و 3/8% گروه شاهد (213/0=P) و عفونت با مايکوپلاسما پنومونيه در 3/3% بيماران و 5% گروه شاهد (219/0=P ) وجود داشت. کودکان مبتلا به سندرم گيلن باره با سابقه عفونت کمپيلوباکترژژوني در 3/65% درگيري آکسونال داشتند(021/0=P).
نتيجه گيري: بيماران با سندرم گيلن باره بطور محتمل تري، در مقايسه باگروه کنترل شواهد سرولوژيک عفونت اخير با کمپيلوباکترژژوني و سيتومگالوويروس دارند.