تاثير ورزش شنا بر استرس اكسيداتيو در هيپوكامپ رت‌هاي ديابتيك نر

چکیده

زمينه وا هداف: ديابت يك اختلال متابوليك مي‌باشد كه بدنبال كاهش در ترشح انسولين و يا مقاومت به عمل انسولين ايجاد مي‌گردد. استرس اکسيداتيو عدم تعادل بين توليد راديکالهاي آزاد اکسيژن و ظرفيت دفاع آنتي اکسيداني بدن بوده و اين شرايط به شدت با ديابت و عوارض آن در ارتباط مي‌باشد. روش بررسي: در رتهاي نر ديابت بوسيله تزريق استرپتوزوتوسين ( mg/kg 50 ) ايجاد گرديد. ورزش شنا بطور منظم 8 هفته و بمدت 1 ساعت در روز در طول 8 هفته انجام شد. 40 عدد موش‌هاي صحرايي نر ( 20±200 گرم) به چهار گروه‌ (كنترل، کنترل همراه ورزش، ديابتي بدون ورزش و ديابتي و انجام ورزش) تقسيم شدند. پس از پايان دوره ورزش ،بعد از بيهوشي با اتر، سر حيوانات با گيوتين قطع، مغز خارج و هيپوكامپ بر روي يخ جدا گرديد. هيپوكامپ در بافر تهيه شده هموژن و پس از سانتريفوژ، سوپرناتانت بدست آمده جهت اندازه‌گيري فعاليت آنزيم هاي سوپر اکسايد ديسموتاز، گلوتاتيون پراکسيداز، کاتالاز و سطح پراكسيداسيون ليپيدي(Malondialdehyde, MDA) استفاده گرديد. يافته ها: ديابت باعث کاهش معني دار در ميزان فعاليت سوپر اکسايد ديسموتاز و گلوتاتيون پراکسيداز در هيپوکامپ رتهاي ديابتيك گرديد (05/0 P<). ميزان MDA به طور معني داري در گروه ديابتي ورزش نکرده نسبت به گروه کنترل افزايش داشت(01/0 P<). ميزان MDA هيپوکامپ در رت هاي ديابتي ورزش کرده در پاسخ به ورزش كاهش معني‌دار(01/0 P<) و فعاليت سوپر اکسايد ديسموتاز و كاتالاز افزايش معني داري داشت (05/0 P<). نتيجه گيري:. ورزش شنا با افزايش فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيداني و كاهش سطح MDA هيپوكامپ داراي اثرات مفيد براي جلوگيري از عوارض عصبي در ديابت مليتوس و آسيب هاي بافتي ايجاد شده در اثر استرس اكسيداتيو بدنبال اين بيماري مي باشد.