مطالعه علائم باليني و آزمايشگاهي در ضربه مغزي اطفال

چکیده

زمينه و اهداف: تروما شايعترين علت مرگ و مير در اطفال 1 تا 14 ساله بوده و ضربه مغزي 40% مرگ و مير هاي ناشي از ضربه هاي كشنده كودكان را تشكيل مي دهد. پسر ها دو برابر دختران دچار ضربه هاي مغزي مي شوند. هدف از اين مطالعه بررسي شيوع علائم باليني و آزمايشگاهي در بيماران تروماي سر مي باشد. روش بررسي: در يك مطالعه مقطعي بيماران بستري با تروماي سر در بخش جراحي مغز و اعصاب بيمارستان امام خميني تبريز مورد بررسي قرار گرفتند و اطلاعات لازمه از پرونده بيماران استخراج و مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها : 59(6/68%) نفر از بيماران پسر و 27(4/31%) نفر از بيماران دختر بودند و نسبت پسران به دختران 18/2به 1 بود. استفراغ با 9/27% شايعترين يافته باليني در كودكان مورد مطالعه بود. ميانگين سني بيماران پسر 09/44±51/63 ماه و ميانگين سني بيماران دختر 01/46±74/75 ماه بود وتفاوت معني داري بين ميانگين سني بيماران پسر و دختر مورد مطالعه وجود نداشت(243/0 = P). ميانگين معيار کماي گلاسکو(GCS ) بيماران پسر 95/2±1/13 و ميانگين GCS بيماران دختر 71/1±88/11 بود. تفاوت معني داري بين ميانگين GCS بيماران پسر و دختر مورد مطالعه وجود نداشت (097/0 = P).10 نفر از بيماران (6 بيمار پسر و 4 بيمار دختر) در اثر تروماي سر فوت کرده بودند. تفاوت معني داري بين ميزان مورتاليته تروماي سر در بين بيماران دو جنس وجود نداشت(385/0= P). 53 نفر از بيماران (31 بيمار پسر و 22 بيمار دختر) دچار مولتي تروما بودند. ميانگين قند خون در بيماران با پروگنوز خوب 94/58 ± 72/132 و ميانگين قند خون در بيماران با پروگنوز بد 50/68 ± 63/217 بود(009/0=P). نتيجه گيري: استفراغ شايعترين يافته باليني بودو ميانگين قند خون در بيماران با پيش آگهي بد بصورت معني داري بيشتر از بيماران با پيش آگهي خوب بود. تفاوت بين ساير پارامتر ها معني دار نبود.