چکیده
زمينه و اهداف: تشخيص و درمان به موقع عوامل کاهش دهنده ديد در دوران کودکي يکي از اهداف مهم WHO است. کاهش ديد در دوران کودکي مي تواند اثرات منفي در رشد اجتماعي و وضعيت تحصيلي فرد داشته باشد. يکي از تظاهرات کاهش ديد يکطرفه، بروز انحراف چشمي يا استرابيسم حسي است. در اين مطالعه برآنيم با بررسي ميزان شيوع و عوامل ايجاد کننده استرابيسم حسي در کودکان زير 9 سال، اقدامات لازم در جهت پيشگيري از بروز آن را مشخص کنيم.
روش بررسي: در يک مطالعه توصيفي گذشته نگر پرونده کليه بيماران زير 9 سال که در مدت 4 سال (84- 80 ) به علت انحراف چشمي به درمانگاه استرابيسم مرکز آموزشي - درماني نيکوکاري مراجعه کرده بودند مورد بررسي قرار گرفتند و بيماران با استرابيسم حسي از نظر علل کاهش دهنده ديد و نوع انحراف ارزيابي شدند.
يافته ها: از 400 بيمار زير 9 سال که با تشخيص استرابيسم در بيمارستان نيکوکاري ويزيت شده بودند در 22 مورد استرابيسم حسي وجود داشت که فراواني آن 5/5 درصد بود. آنيزومتروپيا در 18/68 درصد و علل ارگانيک در 82/31 درصد موارد عوامل ايجاد کننده استرابيسم حسي بودند ميانگين سني در بيماران با علل ارگانيک کمتر از ميانگين سني در گروه آنيزومتروپيا بود که از نظر آماري معني دار نبود. (05/0> P) شايعترين نوع انحراف بصورت ايزوتروپيا بود.
نتيجه گيري: با تعيين عيوب انکساري و معاينه ته چشم در معاينات کنترل بينايي در کودکان زير 9 سال مي توان با تشخيص و درمان به موقع علل کاهش دهنده ديد از بروز استرابيسم حسي جلوگيري کرد.