رابطه ی استقامت عضلات اکستانسور تنه و ثبات وضعیتی ایستای زنان یائسه ی استئوپروتیک هایپرکیفوتیک واستئوپروتیک نرمال کیفوتیک

چکیده

زمینه: با توجه به اهمیت عضلات پشتی تنه بر ثبات وضعیتی و خطر افتادن زنان یائسه ی استئوپروتیک، به منظور بررسی تاثیر استقامت عضلات اکستانسور پشتی بر پاسچر و تعادل وضعیتی زنان استئوپروتیک، رابطه ی استقامت عضلات اکستانسورتنه و پارامترهای ثبات وضعیتی زنان استئوپروتیک هایپر و نرمال کیفوتیک را مورد مطالعه قرار دادیم.

روش‌کار: 22 زن یائسه استئوپروتیک، بر اساس درجه‌ی کیفوز در دو گروه هایپرکیفوتیک (10 نفر) و نرمال کیفوتیک (12 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. درجه ی کیفوز با خط کش انعطاف‌پذیر و قدرت ایزومتریک عضلات اکستانسور پشتی بوسیله ی دینامومتر دستی دیجیتال اندازه گیری شد. استقامت عضلات اکستانسور پشتی از طریق آزمون تغییریافته ی Sorensen، ارزیابی شد. تعادل ایستا در وضعیت ایستاده، به وسیله ی صفحه ی نیرو، ارزیابی گردید.

یافته‌ها: زمان آزمون تغییریافته ی Sorensen در گروه هایپرکیفوتیک به صورت معنادار کمتر از گروه نرمال کیفوتیک بود (0/029 =P) و همچنین با دامنه ی جابجایی مرکز فشار در راستای داخلی-خارجی، همبستگی منفی و معنادار نشان داد (ضریب همبستگی :0/521- ، 0/047 =P). آزمون چندگانه ی رگرسیون، تاثیرمعنادار زمان آزمون تغییریافته¬ی Sorensen را بر افزایش کیفوز توراسیک نشان داد (0/044=P). انحراف از معیار دامنه ی جابجایی مرکز فشار در راستای قدامی-خلفی در زنان هایپرکیفوتیک، به صورت معنادار، بیشتر از گروه نرمال¬کیفوتیک بود (0/05=P).

نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط منفی زمان آزمون تغییر یافته Sorensen با پاسچر هایپرکیفوتیک و جابجایی داخلی-خارجی مرکز فشار، پیشنهاد می‌شود تمرینات استقامتی عضلات اکستانسور تنه در برنامه درمانی زنان استئوپروتیک، لحاظ گردد.