چکیده
زمینه: فعالیت بدنی موجب تغییر فیزیولوژیک قابل توجهی در سیستم ایمنی می‌شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک جلسه فعالیت اینتروال شدید در شرایط هایپوکسی و نورموکسی بر غلظت اینترلوکین-6 (6-IL) و اینترلوکین-10 (10-IL) سرم در مردان فعال بود.
روش‌کار: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود، بدین منظور10 نفر از دانشجویان داوطلب مرد فعال دانشگاه شهید بهشتی تهران در این مطالعه شرکت کردند. قبل از شروع فعالیت، پرسشنامه مشخصات عمومی و پزشکی توسط آزمودنی‌ها تکمیل شد. بعلاوه برخی از شاخص‌های ترکیب بدن آنها یک روز قبل از فعالیت اندازه‌گیری شد. پس از تعیین ضربان قلب بیشینه، آزمودنی‌ها 19 دقیقه فعالیت اینتروال شدید شامل سه نوبت و هر نوبت شامل سه تکرار 1 دقیقه‌ای با شدت 80 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه و 2 دقیقه استراحت بین نوبت‌ها را در دو محیط هایپوکسی و نورموکسی به فاصله یک هفته از هم انجام دادند. قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت از آزمودنی‌ها نمونه خونی گرفته شد. سپس، فاکتورهای 6-IL و 10-IL با استفاده روش الایزا اندازه گیری شد. جهت بررسی اثر فعالیت اینتروال شدید در دو محیط بر فاکتورهای مورد اندازه‌گیری از آزمون ANOVA دو طرفه مکرر (3×2) استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که با وجود افزایش معنی‌دار سطح سرمی 6-IL در اثر فعالیت اینتروال شدید بین دو محیط تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (P=0.78). اما با افزایش سطح سرمی 10-IL در اثر فعالیت اینتروال شدید بین دو محیط تفاوت معنی داری مشاهده گردید (P=0.003).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج تحقیق حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که فعالیت کوتاه مدت در شرایط هایپوکسی با شدت مناسب می‌تواند سبب تعدیل پاسخ‌های سیستم ایمنی و افزایش سطوح 10-IL شود.