چکیده
زمینه: تغییرات وزن در بیماری پارکینسون شناخته شده است. این تغییرات ناشی از مکانیسم‌های مختلف چندگانه می‌باشد و تمرین می‌تواند بر این اختلالات مؤثر باشد. در این مطالعه، اثر تمرین استقامتی کوتاه مدت بر تغییرات وزن و بیان mRNA برای سیروتوین 1(SIRT-1) و کواکتیویتور آلفای گیرنده فعال کننده تکثیر پراکسی زوم گاما (PGC-1α) در رت‌های پارکینسونی مدل 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) بررسی می‌گردد.
روش‌کار: در این مطالعه تجربی، رت‌های پارکینسونی با استفاده از دستگاه استریوتاکس و از طریق تزریق 6-OHDA به میزان 𝜇g 8 در دسته میانی مغز قدامی (MFB) ایجاد شدند. تعداد 32 رت نر نژاد ویستار در چهار گروه آزمایشی شامل سالین (شم)، سالین+تمرین، پارکینسون و پارکینسون+ تمرین بررسی شدند (هر گروه= 8 رت). گروه‌های تمرین 2 هفته پس از جراحی، 14 روز متوالی دویدن روی نوارگردان را آغاز کردند. یک ماه پس از جراحی، وزن رت‌ها اندازه‌گیری شد و از طریق روش Real Time-PCR بیان mRNA برای فاکتورهای متابولیکی و میتوکندریایی SIRT-1 و PGC-1α، در استریاتوم رت‌ها، با استفاده از آنوای یک طرفه بررسی شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تزریق 6-OHDA سبب کاهش وزن، کاهش معنادار در بیان mRNA PGC-1α و افزایش جبرانی در بیان SIRT-1 mRNA می‌شود. با اینحال، تمرین استقامتی در گروه 6-OHDA+ تمرین، این اختلالات را کاهش داده و بیان mRNAها به سطح نرمال در گروه شم می‌رسد (p≤0/05).
نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی می‌تواند اختلال در وزن بدن و فاکتورهای متابولیکی را در بیماران پارکینسونی کاهش دهد.