بررسی مقاومت به وانكومايسين در انتروكو‌ك‌هاي جدا شده از مركز آموزشي و درماني كودكان تبريز و فراوانی ژن vanA در ايزوله هاي آزمايشي

چکیده

زمینه: انتروکوک‌ها به عنوان بخشی از فلور طبیعی روده در انسان و حیوانات مختلف می‌باشند. هدف از این مطالعه، بررسی فراونی مقاومت به وانکومایسین در انتروکوک‌های جدا شده از مركز آموزشي و درماني كودكان تبريز و بررسی ژن vanA در آن‌ها بود. روش کار: تعداد 100 ایزوله انتروکوک با روش هاي آزمايشگاهي تعيين هويت و تعیین گونه شدند. سپس تست حساسيت آنتي بيوتيكي انجام گرفت. جهت تشخیص ژن مربوط به مقاومت آنتی‌بیوتیک وانکومایسین (vanA) از روش PCR استفاده شد. یافته ها: از 50 ايزوله جمع آوري شده از مدفوع، 48 ايزوله انتروكوكوس فيسيوم (Enterococcus faecium) و 2 ايزوله انتروكوكوس فكاليس (Enterococcus faecalis) بودند. از50 ايزوله باليني، 23 ايزوله انتروكوكوس فيسيوم و 27 ايزوله انتروكوكوس فكاليس بودند. میزان مقاومت به وانکومایسین در ایزوله‌های مدفوعی بیشتر از ایزوله‌های بالینی بود، به این صورت که در 52% از ایزوله‌های مدفوعی و 32% از ایزوله‌های بالینی مقاومت به وانکومایسین مشاهده شد. پس از انجام PCR نتایج حاصله نشان داد که، از 26 ایزوله مدفوعی مقاوم به وانکومایسین، پس از انجام الکتروفورز، تنها يك ایزوله دارای ژن vanA بود و از 16 ایزوله بالینی مقاوم به وانکومایسین 10 ایزوله دارای ژن vanA بودند. نتیجه گیری: مقاومت انتروكوك ها در برابر وانكومايسين داراي اهميت پزشكي است كه در بيمارستان ها مشكلات درماني ايجاد مي كند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که انتروکوک‌های جدا شده از مدفوع در مجموع نسبت به انتروکوک‌های جدا شده از نمونه هاي بالیني، سطح مقاومت آنتی‌بیوتیکی بالاتری دارند. در مورد وانكومايسين مقاومت در ايزوله هاي مدفوعي 52% و در ايزوله هاي باليني 32% به دست آمد اما ظهور ژن مقاومت به وانکومایسین (vanA) در نمونه‌های بالینی بیشتر از نمونه‌های مدفوعی بود.