چکیده
زمینه: هدف از این تحقیق بررسی اثرگذاری 12 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر IL-6 و افسردگی زنان 50-65 ساله مبتلا به سندرم متابولیک و ارتباط آن با شاخص‌های خطر متابولیک می‌باشد.
روش کار: 24 زن مبتلا به سندرم متابولیک به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین، هفته اول سه ست 8 دقیقه ای با فواصل استراحت پنج دقیقه با شدت 60 تا 70 درصد از ضربان قلب ذخیره‌ای تمرینات خود را انجام دادند. با سپری شدن هر هفته، یک دقیقه به مدت زمان ست‌‍های تمرین افزوده می شد. در دو مرحله از آزمودنی‌ها خونگیری و آزمون بک انجام شد. برای تجزیه تحلیل داده‌ها از روش آماری تی مستقل، تی جفتی و همبستگی پیرسون استفاده گردید سطح معنی‌داری (0.05≥P) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: میزان سطوح پلاسمایی IL-6 و افسردگی در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط کاهش معنی‌داری یافتند (0.05˂P) امتیاز Z سندرم متابولیک نیز افزایش معنی‌داری یافت (0.05˂P). همچنین رابطه معنی‌داری بین بهبود سندرم متابولیک، کاهش IL-6 و کاهش افسردگی وجود داشت (0.05˂P).
نتیجه‌گیری: در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط افسردگی کاهش و سندرم متابولیک بهبود یافت. این احتمال وجود دارد که کاهش افسردگی در اثر سه ماه تمرین هوازی با شدت متوسط در ارتباط با کاهش IL-6 باشد.