چکیده
زمينه: باكتري اشرشياكلي در سراسر جهان به عنوان شاخص ميكروبي آب در نظر گرفته مي شود. اين باكتري قادر به توليد بتالاكتامازهاي وسیع‌الطیف است که منجر به بروز مقاومت آنتی‌بیوتیکی می‌شود و از ميان ژن‌های مختلف دخیل در این نوع مقاومت، ژن‌های blaTEM ، blaSHV و blaCTX-M فراوانی بیشتری دارند. هدف از اين تحقيق تعیین میزان فراوانی مقاومت بتالاكتامازي باكتري هاي اشرشياكلي جداشده از چشمه ها و قنات ها است.
روش کار: از تعداد 118 منبع آب زيرزميني آذربايجان شرقي 23 ايزوله ي اشرشياكلي، جداسازی و توسط آزمایش‌هاي فنوتیپی و ژنوتيپي شناسايي شد. جهت تعيين ESBLs به روش فنوتيپي از دیسک‌های آنتی‌بیوتیکی سفتازيديم، سفتازيديم كلاولانيك اسيد و سفوتاكسيم، سفوتاكسيم كلاولانيك اسيد استفاده شد. در مرحله ي بعد با استفاده از روش PCR حضور ژن هاي blaTEM ، blaSHV و blaCTX-M در ژنوم هر يك از ايزوله ها تعیین گردید.
يافته‌ها: نتايج فنوتيپي حاصل از این مطالعه نشان داد که تنها 2 (9%) ایزوله دارای مقاومت از نوع ESBL بودند، اين در حالی است كه در بررسي ژنوتيپي تعداد 9 ايزوله (39%) داراي ژن blaTEM، 10 ايزوله (43%) حاوي ژن blaSHV و 14 ايزوله (61%) حاوي ژن blaCTX-M در ژنوم خود بودند.
نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه درصد بالاي مقاومت بتالاكتامازي را در بين سويه هاي اشرشياكلي جدا شده از منابع آبي زيرزميني نشان مي دهد. اين مسئله می‌تواند منجر به گسترش این نوع مقاومت در میان سویه‌های بیماری زای اشریشیاکلی با منشاء منابع آبی گردد.